ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ τεσσαράκοντα Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν ἐκ τῆς Ἀφρικῆς κατὰ τοὺς χρόνους Δεκίου τοῦ βασιλέως καὶ Φουρτουνάτου ἡγεμόνος, ἐν ἔτει σν’ (250), συλληφθέντες δὲ ὡς Χριστιανοί, δέρονται πρῶτον μὲ ὠμὰ νεῦρα καὶ δεύτερον μὲ ραβδία· ἔπειτα κατακαίονται εἰς τὴν ράχιν μὲ πεπυρωμένους ὀβελοὺς καὶ αἱ πληγαὶ αὐτῶν τρίβονται μὲ τρίχινα πανία, ἤτοι ὑφασμένα ἀπὸ τρίχας αἰγός, καὶ μὲ ὄξος. Καὶ πάλιν ἐρωτηθέντες καὶ μὴ πεισθέντες νὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν, δένονται μὲ ἁλύσεις· ἔπειτα σύρονται γυμνοὶ ἐπάνω εἰς σίδηρα πυρωμένα. Μετὰ ταῦτα καταξεσχίζονται μὲ ὄνυχας καὶ ρίπτονται ἐντὸς λάκκου γεμάτου ἀπὸ ὄφεις καὶ σκορπίους. Καὶ ἐπειδὴ ἐφυλάχθησαν ἀπὸ ὅλα ἀβλαβεῖς, διὰ τοῦτο ἀπεκεφαλίσθησαν διὰ ξίφους καὶ ἔλαβον τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.