ΚΑΤΑ τὸ εἰκοστὸν τέταρτον ἔτος τῆς βασιλείας Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου, ἤτοι ἐν ἔτει ψμ’ (740) Ἰνδικτιῶνος ἐνάτης, κατὰ τὴν εἰκοστὴν ἕκτην ταύτην ἡμέραν τοῦ Ὀκτωβρίου, ἔγινε τόσον μέγας καὶ φοβερὸς σεισμὸς εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὥστε ὅλαι αἱ ἀνώγειοι καὶ ὡραιότεραι οἰκίαι κατεκρημνίσθησαν καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι καταπλακωθέντες ἐθανατώθησαν. Διὰ τοῦτο καὶ κατὰ τὴν ἡμέραν ταύτην τοῦ Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου μνήμην ποιοῦμεν τῆς φοβερᾶς ἐκείνης ἀπειλῆς τοῦ σεισμοῦ, πορευόμενοι μὲ λιτανείαν εἰς τὸν ἐν Βλαχέρναις Ναὸν τῆς Πανάγνου καὶ Ἁγίας ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας καὶ τελοῦμεν ἐκεῖ τὴν θείαν καὶ ἱερὰν Λειτουργίαν, μὲ τὰς πρεσβείας τῆς ὁποίας Θεοτόκου εἴθε νὰ λυτρωθῶμεν πάσης ἀπειλῆς καὶ φοβερισμοῦ θεϊκοῦ καὶ νὰ τύχωμεν τῆς ἀπολαύσεως τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.