ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ καὶ ΜΑΡΤΥΡΙΟΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν νοτάριοι τοῦ Πατριαρχείου, ὅταν ὁ Ἅγιος Παῦλος ὁ Ὁμολογητὴς καὶ Ἱερομάρτυς ἐπατριάρχευεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν [1], μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Κωνσταντινουπόλεως Ἀλεξάνδρου, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Κωνσταντίου, ἐν ἔτει τλζ’ (337), ὁ ὁποῖος ἐξηπατήθη, φεῦ! ἀπὸ τοὺς Ἀρειανοὺς καὶ ἔπεσεν εἰς τὴν αἵρεσιν αὐτῶν. Τότε λοιπὸν οἱ εὐσεβέστατοι οὗτοι τοῦ ρηθέντος Πατριάρχου νοτάριοι καὶ γραμματικοί, ἀναγινώσκοντες εἰς τὸν λαὸν τὰς Ἱερὰς βίβλους, διέλαμπον πανταχοῦ μὲ εὐλάβειαν, μὲ σεμνότητα τρόπων καὶ μὲ πᾶσαν ἁγιότητα καὶ ἀρετήν, μάλιστα δὲ καὶ ἐξαιρέτως μὲ Ὀρθοδοξίαν.
Ἀφ’ οὗ δὲ ὁ θεῖος Παῦλος ἐξωρίσθη εἰς τὴν Ἀρμενίαν καὶ ἐκεῖ ἐδέχθη τὸ μακάριον τέλος, πνιγεὶς ἀπὸ τοὺς Ἀρειανούς, οἱ Ἅγιοι οὗτοι νοτάριοι ἤλεγχον παρρησίᾳ τοὺς δυσσεβεῖς καὶ ἐκήρυττον εἰς ὅλους, ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα. Ὅθεν, ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθησαν νὰ προδώσωσι τὴν εὐσέβειαν οὔτε μὲ κολακείας καὶ ὑποσχέσεις δωρεῶν, οὔτε μὲ ἀπειλὰς πληγῶν καὶ βασάνων, διὰ τοῦτο θανατώνονται διὰ μαχαίρας καὶ θάπτονται εἰς τὴν θύραν τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὴν καλουμένην Μελανδησίαν, εἰς τὴν τοποθεσίαν τοῦ Δευτέρου. Ὕστερον δὲ ἔκτισε, Ναὸν ἐκ θεμελίων εἰς τὸ ὄνομά των ὁ ἐν Ἁγίοις Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Ὑποσημειώσεις
[1] Οὗτος ἑορτάζεται τῇ ϛʹ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, βλέπε ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».