ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο Ἐπίσκοπος καὶ ἐπειδὴ διὰ τῆς διδασκαλίας του ὡδήγει εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ πολλοὺς Ἕλληνας καὶ τοὺς ἐβάπτιζεν, ἐκρατήθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα, ἀπὸ τὸν ὁποῖον πολλὰς τιμωρίας ὑπομείνας κατεξεσχίσθη καὶ ἠναγκάζετο νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ἀλλὰ δὲν ἐπείσθη. Ὅθεν βλέπων τὴν γενναιότητα καὶ ὑπομονήν του ὁ στρατιώτης Ἡράκλειος ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν· διὰ τοῦτο καὶ αὐτὸς σφόδρα τιμωρηθεὶς πρότερον, τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθη καὶ ἔλαβεν ὁ ἀοίδιμος τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ἐποίησεν ἓν θαῦμα καὶ πρὸς τούτοις ἐπειδὴ ἐφυλάχθη ὑγιὴς ἐκ τῶν πληγῶν μὲ τὴν τοῦ Κυρίου Χάριν καὶ βοήθειαν, τούτων ἕνεκα εἵλκυσεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ τέσσαρας γυναῖκας, Θεοδότην καὶ Γλυκερίαν, Ἄνναν καὶ Ἐλισάβετ, αἱ ὁποῖαι ἤλεγξαν τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων καὶ διὰ τοῦτο ἀπεκεφαλίσθησαν. Ὕστερον δὲ ἀπὸ ὅλους καὶ ὁ Ἀλέξανδρος, κτυπηθεὶς διὰ μαχαίρας, ἐτελειώθη καὶ ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον, λαβὼν παρ’ αὐτοῦ τῆς νίκης τὸν στέφανον.