ΘΕΟΔΟΤΗ ἡ Ἁγία Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀλεξάνδρου τοῦ Σεβήρου, ἐν ἔτει σκβ’ (22), θυγάτηρ εὐγενῶν γονέων, καταγομένη ἀπὸ χώραν τινὰ τῆς Μαύρης Θαλάσσης. Μεταβᾶσα δὲ εἰς Ἀσκητήριον, ἡσύχαζεν. Ὕστερον φανερωθεῖσα, ὅτι εἶναι Χριστιανή, ἐκρατήθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Καππαδοκίας καὶ ὁμολογήσασα ὅτι πιστεύει εἰς τὸν Χριστόν, κρεμᾶται, καταξεσχίζεται καὶ τίθεται μέσα εἰς κλίβανον πεπυρωμένον. Ἐπειδὴ δὲ ἐτηρήθη ἀβλαβὴς ὑπὸ τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, ἀπήχθη ἀπὸ τὸν ἄρχοντα εἰς τὸ Βυζάντιον καὶ ἐντεῦθεν εἰς τὴν Ἄγκυραν, ὅπου ἦτο ὁ Πρεσβύτερος Σωκράτης. Οὗτος, ἐν ᾧ οἱ εἰδωλολάτραι εἶχον πάνδημον ἑορτὴν καὶ προβεκύνουν τὰ εἴδωλα, ἐμπλησθεὶς θεϊκοῦ ζήλου, ἐπῆγε καὶ κατεκρήμνισε τὸν βωμὸν καὶ τὰς ἐν τῷ βωμῷ θυσίας· τούτου ἕνεκα ἀπεκεφαλίσθη ὁ τρισμακάριος καὶ ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Ἡ δὲ Ἁγία Θεοδότη, ἀναγκασθεῖσα νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα καὶ μὴ πεισθεῖσα, ἐκτυπήθη μὲ τὸ ξίφος καὶ ἐτελειώθη, λαβοῦσα καὶ αὐτὴ παρὰ Κυρίου τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.