Μία ἀπὸ τὰς περιστάσεις αὐτάς, κατὰ τὰς ὁποίας ἐφάνη ἡ προστασία τοῦ Ἁγίου εἰς τὴν νῆσον Κεφαλληνίαν, πιστεύεται ἀπὸ ὅλους ἀναμφιβόλως, ὅτι ἔγινεν ἐκείνη τοῦ θανατικοῦ εἰς τὰ χίλια ἑπτακόσια ἑξῆντα (1760), περὶ τῆς ὁποίας προείπομεν. Ἡ φθοροποιὸς αὕτη νόσος ἐπῆγε κατ’ ἀρχὰς εἰς τὰ μέρη τῆς Λιβαθοῦς, προξενήσασα ὀλέθρια ἀποτελέσματα, ἐκεῖθεν δὲ μετεδόθη καὶ εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἀργοστολίου καὶ εἰς ἄλλα μέρη τῆς νήσου, καὶ ἤρχισε νὰ ἀπειλῇ μεγάλην φθοράν, ὥστε ἐλήφθησαν ἀπὸ τὴν τότε ἐξουσίαν ὅλαι αἱ δυναταὶ ἀνθρώπιναι προφυλάξεις καὶ τὰ ἁρμόδια μέσα διὰ νὰ ἐμποδισθῇ ἡ μετάδοσις τοῦ κακοῦ ἐκείνου. Ὅλοι ὅμως κοινῶς ἐφώναζον καὶ ἐπεκαλοῦντο τὸν Ἅγιον Γεράσιμον νὰ προφθάσῃ καὶ νὰ ἐλευθερώσῃ τὴν νῆσον του ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὀλέθριον καὶ μέγα κακόν. Δὲν παρέβλεψε δὲ ὁ συμπαθέστατος καὶ ἕτοιμος βοηθὸς καὶ ὑπερασπιστὴς τῆς νήσου του, ὁ πεμφθεὶς παρὰ Θεοῦ ἐπὶ τούτῳ διὰ νὰ εἶναι εἰς αὐτὴν ἄγρυπνος προστάτης καὶ πρὸς Θεὸν μεσίτης ἰσχυρότατος. Ἐν ᾧ λοιπὸν ἡ νῆσος ὅλη εὑρίσκετο εἰς τοιαύτην ἀθυμίαν καὶ φόβον, ἐπρόφθασεν ἡ θεία ἀντίληψις καὶ εἰσηκούσθη τοῦ Ἁγίου ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ λαοῦ του ἱκεσία, ἀκούσατε δὲ πῶς τοῦτο ἐφανερώθη.

Εὑρίσκοντο εἰς τὸ Μοναστήριον τοῦ Ἁγίου δύο παλαιαὶ καὶ θαυματουργοὶ Εἰκόνες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ μία εἰς τὴν παλαιὰν Ἐκκλησίαν, ἐπάνω εἰς τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου, καὶ ἡ ἄλλη εἰς τὸ δοχεῖον [8]. Ἔχομεν δὲ βεβαιότητα ἀρκετὴν ποία ἀπὸ αὐτὰς τὰς δύο Εἰκόνας εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία εὑρέθη μέσα εἰς τὴν λόχμην, ὅταν κατ’ ἀρχὰς εὑρέθη αὕτη, ὡς εἴπομεν, ἀπὸ τὸν Ἱερομόναχον Γεώργιον, καὶ ποία εἶναι ἐκείνη τὴν ὁποίαν ἔφερε μεθ’ ἑαυτοῦ ὁ Ἅγιος, ὅταν ἐπῆγε νὰ κατοικήσῃ ἐκεῖ ἵνα συστήσῃ τὸ Μοναστήριόν του. Ἔχομεν ὅμως σταθερὰν καὶ βεβαίαν παράδοσιν, ὅτι τὴν Εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, τὴν εὑρισκομένην εἰς τὸ δοχεῖον, ἠθέλησαν ἕνα καιρὸν νὰ τὴν μετακομίσωσι καὶ αὐτὴν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, καθὼς καὶ τὸ ἔπραξαν· ἀλλὰ τὴν αὐτὴν νύκτα μετεφέρθη παραδόξως καὶ τὴν πρωΐαν τὴν εὗρον πάλιν εἰς τὸν πρῶτόν της τόπον, εἰς τὸ δοχεῖον· ὅθεν ἡσύχασαν καὶ ἐπληροφορήθησαν, ὅτι ἤθελε νὰ εὑρίσκηται ἐκεῖ, καὶ διὰ τοῦτο διετήρουν ἔμπροσθέν της κανδήλαν ἀκοίμητον καὶ λαμπάδα ἤναπτον εἰς καιροὺς ἁρμοδίους, καὶ δὲν τὴν μετετόπιζον ἐκεῖθεν, εἰμὴ μόνον, ὅταν ἐλιτάνευον μετὰ τοῦ ἁγίου λειψάνου, τότε ἐφέρετο ἀπὸ δύο Ἱερεῖς καὶ αὐτὴ ἡ ἁγία Εἰκὼν καὶ προεπορεύετο καὶ ἠκολούθει ἡ λάρναξ μὲ τὸ λείψανον τοῦ Ἁγίου καὶ τοῦτο διετηρεῖτο ἀμετατρέπτως, ἕως οὗ ἐφυλάττοντο αἱ ἀρχαῖαι παραδόσεις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἐκείνης, ὡς πάντες γνωρίζουσιν.