ἐν τῷ ἐν Μόσχᾳ Ἱστορικῷ Μουσείῳ. Ἔργον ΙΔʹ αἰῶνος.
ΙΩΗΛ ὁ ἔνδοξος Προφήτης ἦτο ἀπὸ τὴν φυλὴν τοῦ Ρουβίμ, υἱὸς Βαθουήλ, ἐκ τοῦ ἀγροῦ τοῦ καλουμένου Μεθομμορῶν. Ἑρμηνεύεται δὲ Ἰωήλ, ἀγάπη Κυρίου ἢ ἀπαρχὴ Θεοῦ. Ἐπροφήτευσεν ὁ Προφήτης οὗτος διὰ τὴν πεῖναν, τὴν ὁποίαν ἔμελλον νὰ λάβωσιν οἱ Ἰουδαῖοι καὶ διὰ τὸν ἀφανισμὸν τῶν νομικῶν θυσιῶν καὶ διὰ τὸ πάθος δικαίου Προφήτου, διὰ τοῦ ὁποίου μέλλει νὰ ἀνακαινισθῇ εἰς σωτηρίαν ὅλη ἡ γῆ. Καὶ ταῦτα προφητεύσας, ἀπέθανε καὶ ἐτάφη εἰς τὴν ἰδικήν του γῆν. Προέλαβε δὲ οὗτος τὴν τοῦ Χριστοῦ ἔλευσιν ἔτη ω’ (800) [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Περὶ τοῦ θείου τούτου Ἰωὴλ γράφει Ἀλέξανδρος ὁ Μαυροκορδάτος εἰς τὰ Ἰουδαϊκά του ὅτι ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους Ὀζίου, Ἰωάθαμ, Ἄχαζ καὶ Ἐζεκίου τῶν βασιλέων Ἰούδα καὶ Ἱεροβοὰμ τοῦ δευτέρου βασιλέως Ἰσραήλ. Εἰς τρία δὲ κεφάλαια διαιρεῖται ἡ Προφητεία του. Εἰς δὲ τὸ δεύτερον εὐαγγελίζεται πάσης σάλπιγγος εὐηχότερον τὴν ἔνσαρκον ἔλευσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου, καὶ τὴν κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπαγγέλλεται, καὶ τὸ σωτήριον Πάθος, καὶ τὴν Δευτέραν Παρουσίαν αὐτοῦ. Ὁ δὲ Κλήμης ὁ Κανονικὸς λέγει, ὅτι ὁ Ἰωὴλ ἦτο σύγχρονος μὲ τὸν Προφήτην Ἀμώς. Σημείωσαι, ὅτι εἶναι καὶ ἄλλος Προφήτης Ἰωὴλ καὶ αὐτὸς ὀνομαζόμενος, ὅστις ἐποίησε βιβλίον, τὸ ὁποῖον δὲν σῴζεται. Βλέπε περὶ αὐτοῦ εἰς τὴν λʹ (30ην) τοῦ μηνὸς Μαρτίου ἐν τόμῳ Γʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».