ΒΑΡΣΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν διέλαμψεν ὡς ἄλλος ἀστὴρ κατὰ τὴν ἀρετὴν καὶ τὰ θαύματα ὄχι μόνον εἰς τὴν Ἔδεσσαν [1], τὴν ἰδίαν του ἐπαρχίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Φοινίκην καὶ εἰς τὴν Αἴγυπτον καὶ εἰς τὴν Θηβαΐδα, καὶ ἔγινε περιβόητος εἰς ὅλας τὰς ἐπαρχίας ταύτας. Ὅθεν τὴν φήμην τούτου μαθὼν ὁ βασιλεὺς Οὐαλεντιανός, ἐν ἔτει τξδ’ (364) [2], καὶ ὅτι εἶναι ζηλωτὴς τοῦ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας δόγματος, προσέταξε νὰ ἐξορισθῇ εἰς τὴν νῆσον Ἄραδον [3]. Ἐπειδὴ δὲ ἔμαθεν, ὅτι καὶ ἐκεῖ συντρέχουσι πρὸς αὐτὸν πλήθη πολλὰ καὶ ἀκούουσι τὴν διδασκαλίαν του, ἐξώρισεν αὐτὸν εἰς τὴν πόλιν Ὀξύρυγχον, τὴν εὑρισκομένην εἰς τὴν Κάτω Αἴγυπτον. Ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ ἐκεῖ ἡ φήμη καὶ δόξα τοῦ Ἁγίου συνήθροιζον περὶ αὐτὸν ὅλους τοὺς πλησιοχώρους, διὰ τοῦτο ἐξωρίσθη ὁ τῶν οὐρανῶν ἄξιος εἰς ἓν μεμακρυσμένον φρούριον, τὸ ὁποῖον ἦτο πλησίον εἰς τοὺς Ἀλγερίους.
Ἐκεῖ λοιπὸν ὁ Ἅγιος εὑρισκόμενος ἀπῆλθε πρὸς Κύριον μετὰ παρρησίας. Λέγουσι δέ, ὅτι ἕως τὴν σήμερον εὑρίσκεται εἰς τὴν νῆσον Ἄραδον ἡ κλίνη τοῦ Ἁγίου τούτου καὶ ἀπολαύει μεγάλης τιμῆς παρὰ τῶν ἐγχωρίων διὰ τὰ θαύματα ἅπερ ἐνεργεῖ· διότι ὅσοι ἀσθενεῖς κατακλιθῶσιν ἐπὶ τῆς κλίνης ἐκείνης μετὰ πίστεως, εὐθὺς λαμβάνουσι τὴν ὑγείαν των.
Ὑποσημειώσεις
[2] Ὁ δὲ Θεοδώρητος Κύρου, ὁ γράφων τὸ Συναξάριον τοῦτο τοῦ Ἁγίου Βάρσου, λέγει, ὅτι ἔμαθε τοῦτο ὁ ἀδελφὸς τοῦ Οὐαλεντιανοῦ Οὐάλης, ὅστις συνεβασίλευε μετὰ τοῦ Οὐαλεντιανοῦ.
[3] Ἄραδος· μικροτάτη νῆσος τῆς ἀρχαίας Συρίας ἀπέχουσα ἀπὸ τὰς Συριακὰς ἀκτὰς μόλις περὶ τὰ 2 μίλια.