ΒΑΣΙΑΝΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἦτο ἀπὸ τὴν Ἀνατολήν, ἐκ τῆς χώρας τῶν Σύρων, κατὰ δὲ τοὺς χρόνους τοῦ εὐσεβεστάτου βασιλέως Μαρκιανοῦ, ἐν ἔτει υν’ (450), ἦλθεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, καὶ τόσον ἔλαμψεν ὁ ἀοίδιμος εἰς τὰς ἀρετὰς καὶ τὰ θαύματα, ὥστε ὁ βασιλεύς Μαρκιανὸς ἔκτισε Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα του [1], ὅστις σῴζεται καὶ ἕως τὴν σήμερον. Ὁ δὲ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν του ηὔξησε καὶ ἐπληθύνθη ἕως εἰς τοὺς τριακοσίους. Τούτου τοῦ Ὁσίου ἐστάθη μαθήτρια καὶ ἡ Ἁγία Ματρῶνα [2]. Τοιουτοτρόπως λοιπὸν ὁ Ὅσιος ζήσας, πολλοὺς σεσωσμένους προσέφερεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ διαφόρους ἀσθενείας ἰάτρευσε καὶ θαύματα ἀμέτρητα ἐποίησε. Φθάσας δὲ εἰς γῆρας βαθύτατον, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησε καὶ ἐτάφη εἰς τὸν προρρηθέντα Ναόν του.
Ὑποσημειώσεις
[1] Τοῦτο δυνάμεθα νὰ ἐννοήσωμεν καὶ οὕτω· ἤτοι ὅτι ἔκτισεν ὁ βασιλεὺς Ναὸν εἰς τὸ ὄνομά του, οὐχὶ ἔτι ζῶντος, ἀλλὰ μετὰ τὸν ἐκείνου θάνατον ἐπειδὴ κατὰ τὸν Σειράχ· «Πρὸ τελευτῆς μὴ μακάριζε μηδένα» (Σειρ. ιαʹ 28). Πείθει δὲ ἡμᾶς ὁ Κύρου Θεοδώρητος νὰ ἐννοῶμεν ὅτι καὶ ζῶντος αὐτοῦ ἔκτισε Ναὸν ὁ βασιλεύς. Οὗτος δηλαδὴ εἰς τὸν Βίον τοῦ Ὁσίου Μαρκιανοῦ τοῦ κατὰ τὴν δευτέραν τοῦ Νοεμβρίου ἑορταζομένου (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»), λέγει, ὅτι καὶ ζῶντος ἐκείνου, πολλοὶ ᾠκοδόμησαν εἰς πολλὰ μέρη εὐκτηρίους οἴκους.
[2] Ἡ Ἁγία αὕτη Ματρῶνα ἑορτάζεται κατὰ τὴν ἐνάτην τοῦ Νοεμβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΑʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»). Ἡ Μονὴ Βασιανοῦ διετηρήθη μέχρι τῶν ἀρχῶν τοῦ ΙΓʹ αἰῶνος.