ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Αὐρηλιανοῦ, ἐν ἔτει σο’ (270), καταγόμενος ἀπὸ τὴν Λυκαονίαν [1], ἥτις εἶναι μέρος τῆς Καππαδοκίας, ἔργον δὲ εἶχε νὰ μετακομίζῃ τὸν σῖτον εἰς τὴν χώραν τῆς Γαλατίας, τῆς τουρκιστὶ λεγομένης Γελάς. Οὗτος λοιπὸν διαβληθεὶς εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς Ἀγκύρας Φήλικα καὶ παρασταθεὶς ἔμπροσθεν αὐτοῦ ὡμολόγησεν ὅτι εἶναι Χριστιανός. Ὅθεν καρφώνουσι πρῶτον τοὺς πόδας του μὲ σίδηρα καὶ δέρουσιν αὐτόν· ἔπειτα κρεμάσαντες αὐτόν, τὸν σπαθίζουσι μὲ σπάθας ξυλίνας καὶ τὸν βάλλουσιν ἐντὸς ἀνημμένου κλιβάνου. Ἐπειδὴ δὲ ἐφυλάχθη ἀπὸ αὐτὰ ἀβλαβὴς μὲ τὴν δύναμιν τοῦ Χριστοῦ, ἐκάρφωσαν τὴν κεφαλήν, τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας του· ἔπειτα τὸν ἀναγκάζουσι νὰ τρέχῃ εἰς διάστημα τριάκοντα σταδίων, ἤτοι ἕως τέσσαρα μίλια, ὥστε λιποθυμήσας καθ’ ὁδὸν ὁ τοῦ Χριστοῦ Αθλητὴς παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρὰ τοῦ ὁποίου ἔλαβε τὸν τοῦ Μαρτυρίου ἀμάραντον στέφανον.
Ὑποσημειώσεις
[1] Λυκαονία, ἀρχαία χώρα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μεταξὺ Καππαδοκίας καὶ Πισιδίας μὲ πρωτεύουσαν τὸ Ἰκόνιον. Ὑπὸ τῶν Τούρκων ὀνομάζεται Καραμανία.