ΕΙΡΗΝΑΡΧΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς κατήγετο ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Σεβαστείας. Νέος δὲ ὢν τὴν ἡλικίαν ἔγινε δήμιος, ἤτοι τιμωρὸς τῶν ὑπὸ τοῦ βασιλέως καταδικαζομένων, καὶ ἀκολούθως ὑπηρέτει καὶ εἰς τὰς βασάνους, τὰς ὁποίας οἱ διῶκται καὶ τύραννοι ἐπροξένουν εἰς τοὺς Ἁγίους τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρας. Ἐπειδὴ δέ ποτε συνέβη νὰ βασανίζωνται διὰ τὴν εὐσέβειαν ἑπτὰ γυναῖκες Χριστιαναὶ ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τῆς Σεβαστείας Μάξιμον κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σϟη’ (298), ὁ Εἰρήναρχος οὗτος, βλέπων ὅτι αὐταί, μολονότι ἦσαν γυναῖκες ἀσθενεῖς, ἐκαρτέρουν ὅμως ἀνδρειωμένα διὰ τὸν Χριστὸν καὶ κατῄσχυνον τὸν τύραννον, ἐφωτίσθη κατὰ τὴν ψυχὴν ὑπὸ τῆς θείας Χάριτος. Ὅθεν παρρησίᾳ ὡμολόγησε τὸν Χριστὸν καὶ κηρύξας τὸν ἑαυτόν του Χριστιανόν, πρῶτον μὲν ἐρρίφθη εἰς τὴν ἐκεῖ ὑπάρχουσαν λίμνην κατὰ προσταγὴν τοῦ ἄρχοντος, εἶτα δὲ ἐξελθὼν τῆς λίμνης ζῶν ρίπτεται ἐντὸς ἀνημμένης καμίνου καὶ φυλαχθεὶς παραδόξως καὶ ἐξ αὐτῆς ἀβλαβής, ξίφει τὴν κεφαλὴν ἀποτέμνεται μετὰ τοῦ Πρεσβυτέρου Ἀκακίου, ὅστις τὸν ἐβάπτισε, καὶ οὕτως ἔλαβον καὶ οἱ δύο τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.