ΝΙΚΩΝ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν κατήγετο ἀπὸ τὸν Πολεμωνιακὸν Πόντον, υἱὸς μεγιστᾶνος τινός. Ἀκούσας δὲ τὴν θείαν φωνὴν τοῦ Κυρίου, τὴν λέγουσαν· «Πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα... ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. ιθ’ 29), ἀφῆκεν ὅλα διὰ τὸν Χριστὸν καὶ ἐπῆγεν εἰς Μοναστήριον, εἰς τὸ ὁποῖον μετῆλθε πᾶσαν ἄσκησιν ἀρετῆς ὁ ἀοίδιμος καὶ ὑπερέβαλεν ὅλους τοὺς ἄλλους Μοναχοὺς μὲ τὴν ἄκραν σκληραγωγίαν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ πατήρ του ἔμαθεν ὅτι εὑρίσκεται εἰς Μοναστήοιον, ἔστειλεν εὐθὺς καὶ ἠρεύνα ὅλα τὰ τῶν Μοναχῶν ἱερὰ καταγώγια. Ὅθεν ὁ Ὅσιος, τοῦτο μαθών, ἐξῆλθε τοῦ Μοναστηρίου ἐκείνου καὶ περιήρχετο ὅλην τὴν Ἀνατολήν, κηρύττων εἰς ὅλους καὶ λέγων· «Μετανοεῖτε» διὰ τοῦτο ἔλαβε καὶ τὴν ἐπωνυμίαν, τὸ νὰ ἐπονομάζηται δηλαδὴ «ὁ Μετανοεῖτε». Ἐπῆγε δὲ καὶ εἰς τὴν νῆσον Κρήτην καὶ ἐκεῖθεν μετέβη εἰς τὴν Πελοπόννησον καὶ ἀφοῦ περιῆλθεν ὅλας τὰς πόλεις καὶ χώρας τῆς Πελοποννήσου, ἐπῆγεν ὕστερον εἰς τὴν πόλιν τῶν Λακώνων· ἐν αὐτῇ δὲ τελέσας διάφορα θαύματα, ἔκτισε Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Ὅθεν μονάσας ἐκεῖ μέχρι τέλους, ἀπῆλθε πρὸς ὃν ἐπόθει Χριστόν, ἵνα λάβῃ παρ’ αὐτοῦ τὸν τῆς ἀθλήσεως στέφανον.