ΣΙΣΙΝΙΟΣ ὁ Ὁμολογητὴς καὶ Ὅσιος ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ καὶ ἡγεμόνος Ἀλεξάνδρου ἐν ἔτει τ’ (300) καταγόμενος ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Κυζίκου [1]. Διαβληθεὶς δὲ εἰς τὸν Ἀλέξανδρον ὡς Χριστιανός, ἐδέθη εἰς ἀγρίους ἵππους καὶ ἀναγκάζεται νὰ τρέχῃ ἔπειτα δέρεται ἀσπλάγχνως καὶ δέχεται εἰς τὴν ρῖνα ὄξος δριμύ, ὑπομείνας δὲ καὶ ἄλλας βασάνους καὶ θαύματα ἐκτελέσας, ἐρρίφθη ἐν τῇ φυλακῇ. Ἀπελευθερωθεὶς μετὰ ταῦτα ὑπὸ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου παρέστη εἰς τὴν κατὰ τοῦ Ἀρείου Ἁγίαν Πρώτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, τὴν ἐν ἔτει τκε’ (325) συναθροισθεῖσαν ἀποπνίξας τὸν Ἄρειον μὲ τὰ νεῦρα τῶν ὀρθῶν δογμάτων του, ὁμοούσιον ἀνακηρύξας τὸν Υἱὸν τῷ Πατρί. Καὶ οὕτω καλῶς καὶ θεοφιλῶς πολιτευσάμενος, πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Βλέπε περὶ τῆς Κυζίκου ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῆς σελίδος 535.