ΟΡΕΣΤΗΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ ἐν ἔτει σπθ’ (289) καταγόμενος ἐκ τῆς ἐν Καππαδοκίᾳ πόλεως τῶν Τυάνων. Ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγει τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, ἐκρατήθη ὑπὸ τοῦ ἡγεμόνος Μαξίμου καὶ μὴ πεισθεὶς νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστόν, δέρεται μὲ ραβδία τόσον δυνατά, ὥστε ἐκόπησαν τὰ σπλάγχνα του καὶ ἐφαίνοντο ἔξωθεν. Ἀφοῦ δὲ ἐδάρη, ἐφέρθη εἰς τὸν ναὸν τῶν εἰδώλων. Φυσήσας δὲ ὁ Μάρτυς τὰ εἴδωλα, εὐθὺς ἔπεσον καὶ ἐγένοντο ὡς κόνις· ἔπειτα ἐρρίφθη εἰς τὴν φυλακήν. Καὶ μετὰ ἑπτὰ ἡμέρας παρασταθεὶς εἰς τὸ κριτήριον τοῦ ἀνωτέρω ἡγεμόνος, ἐπειδὴ πάλιν ἐβιάζετο νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα καὶ δὲν ἐπείσθη, ἐτρυπήθη ἀπὸ τοὺς ἀστραγάλους μὲ καρφία μακρὰ καὶ ἐδέθη μὲ ἁλυσίδας ἀπὸ ἕνα ἄγριον ἵππον, ὁ ὁποῖος διωκόμενος καὶ τρέχων μὲ βίαν πολλὴν ἕως εἴκοσι μιλίων διάστημα, ἔκαμε τὸν τοῦ Χριστοῦ Ἀθλητὴν νὰ παραδώσῃ τὸ πνεῦμα του εἰς χεῖρας Θεοῦ.