ΑΚΑΚΙΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν, ὁ Ἐπίσκοπος Μελιτινῆς, ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Δεκίου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σμθ’-σνα’ (249-251). Ἐπειδὴ δὲ ἐδίδασκε τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν, συνελήφθη ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ ὡδηγήθη εἰς τὸν ὕπατον Μαρκιανόν, ὑπὸ τοῦ ὁποίου, ἐρωτηθεὶς διὰ τὸ κήρυγμα τὸ παρ’ αὐτοῦ κηρυττόμενον, διηγήθη μὲν ὅλην τὴν ἔνσαρκον τοῦ Θεοῦ Λόγου οἰκονομίαν καὶ ἐλάλησε περὶ τῶν Χερουβὶμ καὶ Σεραφίμ, ἤλεγξε δὲ καὶ ἐνέπαιξε τὴν φλύαρον πλάνην τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἐκ τῆς αἰτίας ταύτης λοιπὸν ὑπέστη διαφόρους βασάνους καὶ ἐκλείσθη εἰς τὴν φυλακήν.
Τότε ὁ Μαρκιανὸς ἔστειλε γράμματα εἰς τὸν βασιλέα καὶ ἀπεκάλυψε τὰ περὶ τοῦ Ἁγίου· ὁ δὲ βασιλεὺς προσέταξε νὰ ἀπελευθερωθῇ ὁ Ἅγιος ἄνευ ὀνειδισμοῦ καὶ τιμωρίας. Περιεπάτει λοιτὸν εἰς τὸ ἑξῆς ἐλεύθερος ὁ τρισόλβιος οὗτος Πατήρ, φέρων εἰς τὸ σῶμά του τὰ στίγματα καὶ τὰς πληγὰς τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Πολλοὺς δὲ, διδάξας καὶ καθοδηγήσας εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν καὶ διαλάμψας καλῶς μὲ διδασκαλίας καὶ θαύματα, ἀπῆλθεν ἐν εἰρήνῃ πρὸς Κύριον.