ΙΩΑΔ ἢ ΙΩΗΛ ὁ Ἅγιος Προφήτης κατήγετο ἐκ τῆς Σαμαρείας, ἐκτύπησε δὲ αὐτὸν ὁ λέων ὅταν ἀπεστάλη καὶ ἤλεγξε τὸν βασιλέα Ἱεροβοάμ, διότι κατεσκεύασε χρυσᾶς δαμάλεις καὶ προσεκύνει αὐτὰς (Γ’ Βασιλ. ιβ’ 28-33). Διότι, ὁ μὲν Θεὸς προσέταξεν αὐτὸν νὰ μεταβῇ νὰ ἐλέγξῃ, τὸν βασιλέα, νὰ μὴ φάγῃ δὲ ἄρτον μηδὲ νὰ πίῃ ὕδωρ ἐν τῷ τόπῳ ἐκείνῳ, ἀλλὰ νὰ ἐπανέλθῃ ταχέως. Αὐτὸς δὲ πορευθείς, εὗρε τὸν Ἱεροβοὰμ θυσιάζοντα καὶ ἐκάλεσεν ἐν λόγῳ Κυρίου καὶ εἶπε· «Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον, τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ υἱὸς τίκτεται τῷ οἴκῳ Δαβίδ, Ἰωσίας ὄνομα αὐτῷ καὶ θύσει ἐπὶ σὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν ὑψηλῶν τοὺς ἐπιθύοντας ἐπὶ σὲ» (Γ’ Βασ. ιγ’ 2).
Ἐκτείναντος δὲ τοῦ Ἱεροβοὰμ τὴν χεῖρα, ἵνα συλλάβῃ τὸν Προφήτην, ἐξηράνθη αὕτη καὶ ἐπειδὴ πάλιν ὁ αὐτὸς Ἱεροβοὰμ παρεκάλεσε τὸν Προφήτην νὰ τὸν ἰατρεύσῃ, ἐδεήθη ὁ Προφήτης τοῦ Θεοῦ καὶ ἰατρεύθη ἡ χεὶρ τοῦ βασιλέως, καταστᾶσα ὑγιής, ὡς πρότερον. Ἐπανερχόμενος δὲ ὁ Προφήτης εἰς τὴν Ἱερουσαλήμ, κατεπείσθη ὑπὸ ψευδοπροφήτου τινὸς Ἐμβὲ ὀνομαζομένου καὶ ἔφαγεν ἄρτον μετ’ αὐτοῦ, παρακούσας τὴν προσταγὴν τοῦ Θεοῦ. Ὅθεν διὰ τὴν παρακοήν του ταύτην ἐπέτρεψεν ὁ Θεὸς νὰ θανατωθῇ μὲν ὑπὸ λέοντος, νὰ μὴ φαγωθῇ ὅμως ὑπ’ αὐτοῦ· ἐνεταφιάσθη δὲ εἰς τὴν Βαιθήλ, πλησίον τοῦ ψευδοπροφήτου ἐκείνου ὑπὸ τοῦ ὁποίου ἀπατηθεὶς παρήκουσε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ.