ΕΥΘΑΛΙΑ ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἔζη ἐν Σικελίᾳ ἔχουσα μητέρα αἱμορροοῦσαν, καλουμένην καὶ αὐτὴν Εὐθαλίαν καὶ ἰατρευθεῖσαν ἐκ τῆς ἀσθενείας ταύτης ὑπὸ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλφειοῦ, Φιλαδέλφου καὶ Κυπρίνου, ὧν ἡ μνήμη ἑορτάζεται κατὰ τὴν ι’ (10ην) τοῦ Μαΐου [1] καὶ οἵτινες φανέντες εἰς αὐτὴν κατ’ ὄναρ τῆς εἶπον· «Ἐὰν πιστεύσῃς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ βαπτισθῇς, ἀσφαλῶς θέλεις ἰατρευθῇ καὶ σωθῇ, ἐὰν δὲ δὲν πιστεύσῃς, φεῦγε μακρὰν ἡμῶν». Ἐξυπνήσασα δὲ ἡ Εὐθαλία ἐπείσθη εἰς τοὺς λόγους τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ πιστεύσασα εἰς τὸν Χριστὸν ἐβαπτίσθη μετὰ τῆς συνωνύμου θυγατρός της. Εἶχε δὲ αὕτη υἱὸν ὀνομαζόμενον Σερμιλιανόν, ὑπὸ τοῦ ὁποίου βιαζομένη ἡ μακαρία ὀλίγον ἔλειψε νὰ πνιγῇ ὑπ’ αὐτοῦ, διότι ἐπίστευσεν εἰς τὸν Χριστόν. Ἀλλὰ λυτρωθεῖσα ἀπὸ τῶν χειρῶν του διὰ τῆς βοηθείας μιᾶς ὑπηρετρίας της, ἔφυγεν.

Ἡ δὲ θυγάτηρ αὐτῆς, ἡ σήμερον δηλαδὴ ἑορταζομένη Ἁγία Μάρτυς Εὐθαλία, ἤλεγξε πολὺ τὸν ἀδελφόν της, διότι ἠθέλησε νὰ θανατώσῃ τὴν μητέρα των, ἐκεῖνος δὲ εἶπε πρὸς αὐτήν· «Μήπως καὶ σὺ εἶσαι Χριστιανή;». Ἡ Ἁγία ἀπεκρίθη· «Ναί, Χριστιανὴ εἶμαι καὶ διὰ τὸν Χριστὸν εἶμαι ἑτοίμη νὰ ἀποθάνω προθύμως». Τότε ὁ μιαρὸς καὶ ἀλιτήριος ἀδελφὸς ἐγύμνωσεν αὐτὴν καὶ τὴν ἔδειρε δυνατά, εἶτα δὲ τὴν παρέδωκεν εἴς τινα δοῦλόν του, ἵνα τὴν ἀτιμάσῃ. Προσευξαμένη τότε ἡ Ἁγία ἐτύφλωσε τὸν δοῦλον, ὁ δὲ ἀδελφός της, ἰδὼν τὸ γεγονός, ἠγέρθη ὡς δεύτερος Κάϊν καὶ ἀπέκοψε τὴν ἁγίαν αὐτῆς κεφαλήν, οὕτω δὲ ἔλαβεν, ἡ μακαρία, τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ