ΜΑΤΡΩΝΑ ἡ Αγία τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἦτο ὑπηρέτρια Ἑβραίας τινός, Παντίλλης ὀνομαζομένης, ἡ ὁποία ἦτο σύζυγος τοῦ τότε ἀρχιστρατήγου τῆς πόλεως Θεσσαλονίκης. Ὅταν δὲ ἡ κυρία της μετέβαινεν εἰς τὴν Συναγωγὴν τῶν Ἑβραίων, ἠκολούθει μὲν αὐτὴν καὶ ἡ Ματρῶνα, δὲν εἰσήρχετο ὅμως ἐν τῇ Συναγωγῇ, ἀλλ’ ἐπιστρέφουσα μετέβαινεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν. Ἐπειδὴ δὲ ἀντελήφθη τοῦτο ἡ κυρία της, ἔδειρε ταύτην τὴν μακαρίαν ἀνηλεῶς καὶ τὴν ἔκλεισεν εἰς τὴν φυλακήν. Ἐξαγαγοῦσα μετὰ ταῦτα αὐτὴν καὶ μὴ δυναμένη καὶ πάλιν νὰ μεταπείσῃ αὐτήν, τὴν ἔδειρεν ἐκ νέου καὶ εἶτα τὴν ἔκλεισε καὶ πάλιν εἰς τὴν φυλακήν. Ἐκεῖ δὲ διανύσασα ἡμέρας πολλάς, παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ.
Λέγεται δέ, ὅτι τὸ ἅγιον αὐτῆς Λείψανον ἐνεταφιάσθη ἐντίμως ἡ δὲ κυρία της Παντίλλα ὠλίσθησεν εἰς ἓν τεῖχος καὶ ἔπεσε κάτω εἰς ἓν ὑπολήνιον, ἤτοι εἰς τὸ κοινῶς λεγόμενον πατητήρι, εἰς τὸ ὁποῖον χύνεται τὸ γλεῦκος καὶ ἐκεῖ κατέστρεψε τὴν ζωὴν λαβοῦσα κατὰ τὸ παρὸν τὴν ἀξίαν καταδίκην παρὰ Θεοῦ.