ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς καὶ αἱ σὺν αὐτῇ συναθλήσασαι Ἅγιαι Μάρτυρες γυναῖκες Κλαυδία, Εὐφρασία, Ματρῶνα, Ἰουλιανή, Εὐφημία καὶ Θεοδώρα ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305) ὑπὸ τοῦ ὁποίου καὶ ἐκινήθη ὁ μέγας κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμός. Ὅθεν, κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρὸν πᾶσα ἡλικία τῶν ὁμολογούντων τῶν Χριστόν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ἐθανατώνετο μὲ πολλὰ καὶ διάφορα βασανιστήρια.
Ἐπειδὴ λοιπὸν ὁ πολυώδυνος ἐκεῖνος διωγμὸς ἠγέρθη καὶ ἐν τῇ πόλει τῆς Καππαδοκίας Ἀμινσῷ [1], ὁ δὲ ἄρχων αὐτῆς ἐθανάτωνεν ἀπανθρώπως τοὺς ἐκεῖ Χριστιανούς, τούτου ἕνεκα αἱ ἑπτὰ αὗται Ἅγιαι Παρθένοι παρουσιασθεῖσαι πρὸ τοῦ ἄρχοντος ἤλεγξαν αὐτὸν μὲ παρρησίαν μεγάλην ὁμολογήσασαι τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, τὸν δὲ ἄρχοντα ἀπάνθρωπον καὶ θηριώδη καὶ τῆς ἀληθείας ἐχθρόν. Τότε πρῶτον μὲν ἐξέδυσαν αὐτὰς καὶ ἔδειραν μὲ ραβδία, ἔπειτα δὲ ἀπέκοψαν τοὺς μαστούς των διὰ μαχαιρῶν καὶ μετὰ ταῦτα, ἀφοῦ ἐκρέμασαν αὐτάς, τὰς ἐξέσχισαν τόσον ἀπανθρώπως, ὥστε ἐφάνησαν τὰ ἐντόσθιά των. Τέλος δέ, ριφθεῖσαι ἐντὸς ἀνημμένης καμίνου, παρέδωκαν, αἱ μακάριαι, τὰς ψυχάς των εἰς χεῖρας Θεοῦ, παρὰ τοῦ ὁποίου ἔλαβον καὶ τοὺς ἀμαράντους στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.