ΑΝΤΩΝΙΝΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ κατήγετο ἐκ τῆς Νικαίας τῆς Βιθυνίας [1], ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Βασιλέως Μαξιμιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305). Παρασταθεῖσα δὲ ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως τούτου καὶ τὸν Χριστὸν παρρησίᾳ ὁμολογήσασα, πρῶτον μὲν λαμβάνει διαφόρους βασάνους καὶ ρίπτεται ἐν τῇ φυλακῇ, εἶτα δὲ ἀποφυλακίζεται. Ἐπειδὴ ὅμως δὲν ἐπείσθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, κρεμᾶται καὶ ξεσχίζεται εἰς τὰς πλευράς.
Ταῦτα ἐνῷ ἔπασχεν, ἡ μακαρία, ἐνέπαιζε συγχρόνως καὶ τοὺς θεοὺς τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν πλάνην τοῦ βασιλέως, διὸ παρεδόθη εἰς τοὺς δημίους ἵνα ἐκδύσωσι καὶ δείρωσιν αὐτὴν δυνατά. Ὅταν δὲ οἱ δήμιοι ἐπλησίασαν ἵνα γυμνώσωσι τὴν Ἁγίαν Μάρτυρα, εὐθὺς κατῆλθον Ἄγγελοι οὐρανόθεν καὶ τοὺς μὲν δημίους κτυπήσαντες δυνατὰ τοὺς ἀπεδίωξαν, τὴν δὲ Ἁγίαν διεφύλαξαν ἀβλαβῆ. Ἀκολούθως ἥπλωσαν αὐτὴν οἱ δήμιοι ἐπὶ ἀνημμένης ἐσχάρας. Ἐπειδὴ δὲ καὶ ἐκ τῆς βασάνου ταύτης ἔμεινεν ἀβλαβὴς μὲ τὴν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἔβαλον ἐντὸς σάκκου καὶ τὴν ἔρριψαν εἰς τὴν λίμνην τῆς Νικαίας. Οὕτως ἡ ἀοίδιμος ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.
Ὑποσημειώσεις
[1] Νίκαια· ἡ περίφημος Μητρόπολις τῆς Βιθυνίας εἰς τὴν ὁποίαν συνῆλθον ἡ Αʹ καὶ ἡ Ζʹ Ἅγιαι Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, καὶ εἰς ἣν συνετάχθη καὶ τὸ σύμβολον τῆς Πίστεως. Μετὰ τὴν κατάληψιν τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπὸ τῶν Λατίνων ἐχρημάτισε πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας. Τὸ 1330 περιῆλθεν εἰς τοὺς Ὀθωμανοὺς Τούρκους, οἵτινες καὶ ἐγκατέστησαν εἰς αὐτὴν τὴν πρωτεύουσαν τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, βραδύτερον μετέφερον οὗτοι τὴν πρωτεύουσάν των εἰς τὴν Προῦσαν. Σήμερον εἶναι μικρὸν χωρίον καλούμενον ὑπὸ τῶν Τούρκων Ἰσνίκ.