ΚΛΑΥΔΙΟΣ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ συναθλήσαντες Ἅγιοι Μάρτυρες Ἱλαρία ἡ τούτου σύζυγος καὶ τὰ τέκνα αὐτῶν Μαῦρος καὶ Ἰάσων ἦσαν συναθληταὶ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου καὶ Δαρείας. Ἦτο δὲ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κλαύδιος ὁ τριβοῦνος, δηλαδὴ ὁ δικαστής, ὅστις, ὡς εἴπομεν ἀνωτέρω, παρέλαβε παρὰ τοῦ ἐπάρχου Κελλερίνου τοὺς Ἁγίους Χρύσανθον καὶ Δαρείαν, ἵνα τιμωρήσῃ αὐτούς. Βλέπων δὲ ὅτι οὐδεμία ἀφ’ ἑνὸς βάσανος ἴσχυε νὰ βλάψῃ τοὺς Ἁγίους οὐδὲ ἐφαίνετο ἴχνος πληγῆς εἰς τὰ σώματά των καὶ ἀφ’ ἑτέρου, ὅτι ὁ Ἅγιος Χρύσανθος, καίτοι ἐδέρετο μὲ ἀκανθώδεις ράβδους ἕως ὅτου οἱ δήμιοι ἐξησθένησαν δέροντες, αὐτὸς ὅμως τοσοῦτον ἔχαιρεν, ὡς ἐὰν ἔπασχεν ἄλλος, ἐγνώρισεν ἐκ τοῦ παραδόξου τούτου θαυμασίου, ὡς φρόνιμος, ὅτι διὰ θείας δυνάμεως ἔγινε τοῦτο. Ὅθεν προσέπεσεν εἰς τοὺς πόδας, τοῦ Ἁγίου καὶ παρευθὺς ἐβαπτίσθη αὐτός τε καὶ ἡ γυνή του Ἱλαρία καὶ οἱ υἱοί του Μαῦρος καὶ Ἰάσων καὶ ὅλοι οἱ δοῦλοι καὶ φίλοι του, ὡς καὶ οἱ ὑποτασσόμενοι αὐτῷ στρατιῶται μεθ’ ὅλων τῶν φίλων των.
Τοῦτο μαθὼν ὁ βασιλεὺς Νουμεριανὸς διέταξε νὰ δεθῇ λίθος εἰς τὸν λαιμὸν τοῦ Ἁγίου Κλαυδίου καὶ οὕτω νὰ ριφθῇ εἰς την θάλασσαν, ὅλοι δὲ οἱ στρατιῶται νὰ βασανισθῶσι καὶ οἱ μὴ πειθόμενοι νὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν, νὰ ἀποκεφαλίζωνται ἐν τῷ θεάτρῳ. Οὕτως ἔλαβον ὅ τε Ἅγιος Κλαύδιος καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ Στρατιῶται τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως. Οἱ δὲ υἱοί του αὐτόκλητοι προσῆλθον εἰς τὸ Μαρτύριον καὶ ὁμολογήσαντες τὸν Χριστὸν ἐνώπιον τοῦ τυράννου ἀπεκεφαλίσθησαν λαβόντες καὶ οὗτοι τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.
Πλησίον δὲ τοῦ τόπου, εἰς τὸν ὁποῖον ἐθανατώθησαν οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κλαύδιος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Στρατιῶται ἦτο σπήλαιόν τι, τὸ ὁποῖον καθαρίσαντες οἱ Χριστιανοί, ἐνεταφίασαν ἐν αὐτῷ τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων. Ἡ δὲ Ἁγία Ἱλαρία, λαβοῦσα τὰ Λείψανα τῶν υἱῶν της, ἐνεταφίασεν αὐτὰ ἐν ἰδιαιτέρῳ τόπῳ καὶ ἐπεσκέπτετο συχνάκις τοὺς τάφους αὐτῶν· δι’ αὐτὸ συλληφθεῖσα καὶ αὕτη ὑπὸ τῶν ἀπίστων καὶ συρομένη βιαίως, παρεκάλεσε τοὺς σύροντας αὐτὴν νὰ τὴν ἀφήσωσιν ὀλίγον. Ὡς δὲ ἀφέθη, ὕψωσε τὰς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ προσηυχήθη, οὕτω δὲ προσευχομένη παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ. Τοῦτο τὸ θαῦμα βλέποντες οἱ δήμιοι ἐξεπλάγησαν καὶ ἔφυγον ἐκεῖθεν. Δύο δὲ ὑπηρέτριαι τῆς Ἁγίας, μαθοῦσαι τὸν θάνατον τῆς κυρίας των καὶ πορευθεῖσαι ἐπὶ τόπου, ἔλαβον τὸ Λείψανον αὐτῆς καὶ ἐνεταφίασαν αὐτὸ πλησίον εἰς τοὺς τάφους τῶν δύο υἱῶν της.