ΘΕΟΣΤΗΡΙΚΤΟΣ ὁ Ὅσιος καὶ Ὁμολογητὴς Πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη ἐν Τριγλίᾳ [1] τῆς Μικρᾶς Ἀσίας περὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ Η’ αἰῶνος. Εὐσεβὴς δὲ καὶ φιλομόναχος ἐκ νεότητος ὑπάρχων, εὐθὺς ὡς ἐπεράτωσε τὰ ἐγκύκλια μαθήματα ἀπελθὼν εἰς τὴν ἐκεῖσε Μονὴν τῆς Πελεκητῆς [2] ἐκάρη εἰς αὐτὴν Μοναχός, ἐκτιμηθεὶς δὲ διὰ τὰς ἀρετάς του ἐγένετο βραδύτερον καὶ Ἡγούμενος ταύτης.
Ὅτε δὲ ἐξέσπασεν ἐπὶ Κωνσταντίνου Ε’ τοῦ Κοπρωνύμου (741-775) φοβερὸς κατὰ τῶν σεπτῶν καὶ ἁγίων Εἰκόνων διωγμὸς ἐπρόσταξεν ὁ αὐτοκράτωρ τὸν ἡγεμόνα τῆς Ἀσίας Μιχαὴλ τὸν Λαχανοδράκοντα, τὸν διὰ τὴν ὠμότητά του ἀποκληθέντα Μηχανοδράκοντα, ὅπως διὰ παντὸς τρόπου τιμωρήσῃ σκληρῶς τοὺς προσκυνοῦντας τὰς ἁγίας Εἰκόνας. Ἐλθὼν δὲ ἐκεῖνος εἰς τὴν Μονὴν τῆς Πελεκητῆς κατ’ αὐτὴν τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Πέμπτην καὶ καθ’ ἣν ὥραν ἐτελεῖτο ἡ θεία Λειτουργία ἀνέτρεψεν ὁ ἐναγὴς τὴν Ἱερὰν Μυσταγωγίαν καὶ τοὺς μὲν ἐκλεκτοτέρους τῶν Μοναχῶν, τριάκοντα καὶ ὀκτὼ τὸν ἀριθμόν, ἀφοῦ διαφόρως ἐβασάνισεν ἐνέκλεισεν εἰς παλαιόν τι λουτρὸν καὶ κτίσας τὴν θύραν ἀφῆκεν αὐτοὺς ἐκεῖ καὶ ἀπέθανον ἀπὸ τὴν πεῖναν, τοὺς δὲ λοιποὺς ἄλλους μὲν ἔδειρε καὶ ἐβασάνισε, κόπτων αὐτῶν τὴν ρῖνα, χρίων μὲ πίσσαν τὰ γένεια καὶ διαφόρους ἄλλας ἐνεργῶν κατ’ αὐτῶν τιμωρίας, τὴν δὲ Μονὴν καὶ τὰς Ἐκκλησίας παντελῶς κατέκαυσε. Τὸν δὲ μακάριον Θεοστήρικτον, ἀφοῦ σκληρῶς καὶ αὐτὸν ἐβασάνισε κόψας καὶ αὐτοῦ τὴν ρῖνα καὶ χρίσας τὰ γένεια μὲ πίσσαν καὶ νάφθαν, τὸν ἔδεσε καὶ τὸν ὡδήγησεν εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὅπου καὶ τὸν ἐνέκλεισεν εἰς τὰς φυλακὰς τοῦ Πραιτωρίου μετὰ καὶ τῶν ἄλλων τριακοσίων τεσσαράκοντα δύο (342) Πατέρων, οἵτινες καὶ αὐτοὶ δὲν ἐδέχοντο νὰ συμφωνήσουν εἰς τὴν ἄθεσμον ἐντολὴν τοῦ αὐτοκράτορος.
Μετὰ ταῦτα ἐξελθὼν ὁ Ἅγιος τῆς φυλακῆς, ἀρκετὰ γέρων πλέον, ἐπέστρεψεν εἰς τὴν καταστραφεῖσαν Μονὴν τῆς Πελεκητῆς, ὅπου συνηντήθη καὶ μετὰ τοῦ Ὁσίου καὶ Ὁμολογητοῦ Νικήτα [3], Ἡγουμένου τῆς πλησίον ἐκεῖ κειμένης Μονῆς τοῦ Μηδικίου [4], ὅστις ὑπῆρξε διδάσκαλος αὐτοῦ καὶ τοῦ ὁποίου ἔγραψε μετὰ ταῦτα καὶ τὸν Βίον [5]. Συνέθεσε δὲ ὁ Ὅσιος Θεοστήρικτος, καὶ «Κανόνα Παρακλητικὸν εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον, ψαλλόμενον ἐν πάσῃ θλίψει τῆς ψυχῆς καὶ περιστάσει». Ζήσας δὲ ὁ μακάριος εἰς γῆρας βαθὺ πρὸς Κύριον ἐξεδήμησεν.