ΣΑΒΙΝΟΣ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἦτο Αἰγύπτιος τὴν πατρίδα, καταγόμενος ἐξ Ἑρμουπόλεως τῆς Αἰγύπτου, ἔζησε δὲ κατὰ τοὺς χρόνους Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπδ’-τε’ (284-305). Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἅγιος ἐζητεῖτο ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν, ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι μεγάλως ὑπελήπτοντο καὶ ἐξετίμων αὐτὸν οἱ Χριστιανοί, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διότι ἦτο ἐκ τοῦ πρώτου γένους τῆς πόλεως, προσέτι δὲ καὶ διότι ὑπερεῖχε τῶν ἄλλων κατὰ τὸν ζῆλον τῆς Πίστεως, διὰ τοῦτο καὶ ἐκρύπτετο μετὰ καὶ ἄλλων Χριστιανῶν εἰς οἰκίαν τινὰ ἔξω τῆς πόλεως κειμένην. Ἀνακαλυφθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν διωκτῶν ὁ μακάριος καὶ συλληφθεὶς ὡδηγήθη πρὸς τὸν ἡγεμόνα τῆς πόλεως Ἀρριανόν [1], ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολογήσας τὴν εἰς Χριστὸν Πίστιν ἐκρεμάσθη καὶ τόσον πολὺ ἐξεσχίσθη τὰς σάρκας ὁ ἀοίδιμος ὥστε ἔρρευσαν εἰς τὴν γῆν ὅλαι αἱ σάρκες του. Μετὰ τοῦτο ἔκαυσαν αὐτὸν μὲ ἀνημμένας λαμπάδας ὕστερον δὲ δέσαντες ἐξ αὐτοῦ λίθον, τὸν ἔρριψαν εἰς τὸν Σκάμανδρον [2] ποταμὸν καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.