ΑΚΑΚΙΟΣ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς, κατήγετο ἐκ τῆς Καππαδοκίας, ἐκ τῆς τάξεως τῶν Μαρτυσίων, ἀκμάσας κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπϛ’-τε’ (286-305). Ὁδηγηθεὶς δὲ πρὸ τοῦ ἄρχοντος τῆς Καππαδοκίας Φίρμου ὡμολόγησε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν ἀφ’ οὗ ἐβασανίσθη ὑπ’ αὐτοῦ διὰ πολλῶν βασάνων, ἀπεστάλη εἰς ἄλλον ἄρχοντα, Βιβιανὸν ὀνόματι, ὁ ὁποῖος ἔφερε τὸν Ἅγιον εἰς τὸ Βυζάντιον δεδεμένον μετ’ ἄλλων Χριστιανῶν καὶ ἀφ’ οὗ τὸν κατεμαστίγωσὲ μὲ δεινὰς μάστιγας καὶ τὸν ἐτυράννησε διὰ σατανικῶν ἐργαλείων, ἔρριψεν αὐτὸν εἰς τὴν φυλακὴν ἔνθα Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἐπιστάτες, κατέστησαν αὐτὸν ὑγιᾶ. Μετὰ ταῦτα, ἀφοῦ ἀπεστάλη εἰς ἕτερον ἄρχοντα, ὀνόματι Φαλκιανόν [1], ἀπεκεφαλίσθη τῇ προσταγῇ τούτου [2].
Ὑποσημειώσεις
[1] Παρ’ ἄλλοις γράφεται Φαλκινιανὸν καὶ ἔν τισιν Φυλακιανόν.
[2] Τελεῖται δὲ ἡ αὐτοῦ Σύναξις εἰς τὸν μαρτυρικὸν αὐτοῦ Ναόν, ὅστις κεῖται ἐν τῷ Ἑπτασκάλῳ (ἢ κατ’ ἄλλους Πασχάλῳ), ἐν ᾧ τελοῦνται ταὐτοχρόνως καὶ τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἰδίου αὐτοῦ Ναοῦ.