ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ἀνεφάνη εἰς τὸν οὐρανὸν ἐν ταῖς ἡμέραις τοῦ βασιλέως Κωνσταντίου (337-361) υἱοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου καὶ Κυρίλλου Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων, ἐν ἡμέραις τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, τῇ ἑβδόμῃ (7ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου, ἐν ἔτει τμϛ’ (346), ὥρᾳ τρίτῃ τῆς ἡμέρας. Συνίστατο δὲ ὁ φανεὶς Τίμιος Σταυρὸς ὅλος ἐκ θείου φωτός, τὸ ὁποῖον ἔβλεπε πᾶς ὁ λαός, ἐφαίνετο δὲ ἐξηπλωμένος ἐπὶ τοῦ Ἁγίου Γολγοθᾶ καὶ ἀπὸ τούτου ἕως τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν. Τόσον δὲ λαμπρὸς ἦτο, ὥστε μὲ τὰς μαρμαρυγὰς καὶ τὴν φωτοβολίαν του ἐσκέπαζε τὰς ἀκτῖνας τοῦ ἡλίου, Ὅθεν πᾶσα ἡλικία νέων τε καὶ γερόντων, ὁμοῦ μετὰ τῶν νηπίων καὶ θηλαζόντων βρεφῶν ἔτρεξαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ μὲ ἄμετρον χαρὰν καὶ θερμὴν κατάνυξιν κοινῶς ἀνέπεμψαν εἰς τὸν Θεὸν εὐχαριστίαν καὶ δόξαν, διὰ τὸ παράδοξον τοῦτο θέαμα [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Περὶ τοῦ θαύματος τούτου ὁ θεσπέσιος Κοσμᾶς εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ Σταυροῦ ἐμελῴδησε τὸ Τροπάριον ἐκεῖνο τὸ λέγον· «Θαυμαστῶς ἐφαπλούμενος, τὰς ἡλιακὰς βολὰς ἐξηκόντησεν ὁ Σταυρὸς καὶ διηγήσαντο οὐρανοὶ τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ ἡμῶν».