ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ὁ Ὁσιώτατος Πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἐν τῶ ἁγιωνύμῳ ὄρει τοῦ Ἄθω τὸν τῶν ἀσκητικῶν ἀγώνων διανύσας δύσβατον δρόμον, ἀκμάσας δὲ ὀλίγον πρὸ τοῦ ͵ατ’ (1300) ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ἔτους, ἐγένετο καθηγητὴς καὶ μυσταγωγὸς τῶν ὑψηλῶν τῆς ἀσκητικῆς φιλοσοφίας μαθημάτων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, τοῦ Παλαμᾶ, ὡς ὁ ἴδιος οὗτος περὶ τοῦ Νικηφόρου τούτου μαρτυρεῖ. Μόνος δὲ ἐσχόλαζε συγκεντρωμένος ἐν ἑαυτῷ ἐν ἀμερίμνῳ ἡσυχίᾳ καὶ οὕτως, ἀπορρήτως ἑνωθεὶς μετὰ τοῦ ὑπερκοσμίου καὶ ὑπερτάτου ἐκ τῶν ἐπιθυμουμένων, μακαρίως ἐφωτίσθη διὰ τοῦ φωτὸς τῆς Χάριτος, τὸ ὁποῖον κατῴκησε πράγματι ἐντὸς τῆς καρδίας αὐτοῦ.
Διὰ τοῦ ἀμιμήτου λοιπὸν παραδείγματος τῆς θεώσως ἀξιωθεὶς καὶ θείου δώρου καὶ αὐτὸς πρῶτος διὰ τοῦ τροπου τούτου πλουσίως ἐμπλησθεὶς μετέδωκε καὶ εἰς ἡμᾶς πατρικῶς καὶ ἀφθόνως διὰ τοῦ πονήματός του «Περὶ νήψεως καὶ φυλακῆς καρδίας» [1] τὴν δυνατότητα, ἐὰν βεβαίως ἠθέλομεν ἐπιθυμήσει, νὰ ἀξιωθῶμεν καὶ ἡμεῖς ἴσων μετ’ ἐκείνου βραβείων. Εἰς τὸ πόνημά του αὐτὸ περισυνέλεξε καὶ ἐξ ἰδίων προσέθεσε τὰς εἰς τὰς τῶν Ἁγίων Πατέρων Βιογραφίας ὑπαγορευομένας ἐντολὰς περὶ νήψεως, προσοχῆς καὶ προσευχῆς, ὡς καὶ ἐκεῖνο τοῦ ὁποίου οὐδεὶς ἐσκέφθη καλλίτερον, τὴν φυσικὴν δηλαδὴ καὶ ἐπιστημονικὴν ἀληθῶς μέθοδον τῆς διὰ τῆς εἰσπνοῆς τῆς ρινός, ἐντὸς τῆς καρδίας συγκέντρωσιν τοῦ νοὸς καὶ τῆς διὰ ταύτης ἐπικλήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατήρτισε καὶ καθώρισε μέτρον, ὅσον τὸ δυνατὸν ἀκριβέστατον, ἱερᾶς νήψεως καὶ κλίμακα καθαρᾶς καὶ ἀληθοῦς προσευχῆς ἐκ τῶν ταύτης πηγαζόντων ἀγαθῶν διὰ τοὺς θέλοντας νὰ σωθῶσι, πρῶτος αὐτός, λέγομεν, ὡς νέος τις Βεσελεὴλ τελειοποιήσας διὰ τῆς ἐπινοήσεως τοῦ Πνεύματος.
Ἀναβαίνετε λοιπόν, ἀναβαίνετε ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν κατὰ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἁγίου τούτου, ὅσοι ἐπιθυμεῖτε νὰ κατοικήσῃ ἐντὸς ἡμῶν ὁ Χριστὸς καὶ ἐπιθυμεῖτε νὰ μεταμορφωθῆτε εἰς εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἑπομένως νὰ ἀπολαύσητε τῆς θείας Χάριτος καὶ ἀξιωθῆτε τῆς φωτεινῆς κληρονομίας τῆς ὁποίας ἀξιοῦνται οἱ σῳζόμενοι.
Αἰσίως λοιπὸν διανύσας τὸ ὑπόλοιπον τοῦ βίου του ὁ Ὅσιος Νικηφόρος, ἐν εἰρήνῃ ἐτελειώθη καὶ ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, τὸν ὁποῖον ὁ ἀοίδιμος τόσον ἐπόθησεν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὸ ἔργον τοῦτο εὑρίσκεται ἐν τῇ Φιλοκαλίᾳ, τόμ. δʹ.