ΕΡΜΕΙΑΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μάρκου Αὐρηλίου, τοῦ καὶ Ἀντωνίνου καλουμένου, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ρξα’-ρπ’ (161-180) [1] στρατιώτης ὑπάρχων εἰς τὴν πόλιν τῆς Καππαδοκίας τὴν λεγομένην Κόμανα [2], γέρων τὴν ἡλικίαν καὶ λευκόθριξ. Οὗτος λοιπὸν διὰ τὴν εἰς Χριστὸν ὁμολογίαν καὶ πίστιν συλληφθεὶς ἐφέρθη εἰς τὸν ἡγεμόνα Σεβαστιανόν, καὶ ἐπειδὴ δὲν ἠθέλησε νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, πρῶτον μὲν συνέτριψαν τὰς σιαγόνας αὐτοῦ, ἐξέδαρον τὸ δέρμα τοῦ προσώπου του καὶ ἐξερρίζωσαν τοὺς ὀδόντας του. Ἔπειτα ἀνάψαντες κάμινον, ἔρριψαν τὸν Ἅγιον εἰς αὐτήν. Ἐξελθόντος δὲ τοῦ Μάρτυρος ἀβλαβοῦς ἐκ τῆς καμίνου, ἔδωκαν εἰς αὐτὸν θανατηφόρα δηλητήρια, τὰ ὁποῖα, ἂν καὶ ὁ Ἅγιος κατέπιεν, ὄχι μόνον αὐτὸς ἔμεινεν ἀνώτερος πάσης βλάβης, ἀλλ’ εἵλκυσεν εἰς τὴν Πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν κατασκευάσαντα ταῦτα μάγον, ὁ ὁποῖος, ὁμολογήσας τὸν Χριστόν, ἀπεκεφαλίσθη καὶ ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Τοῦ δὲ Ἁγίου Ἑρμεία συνέτριψαν τὰ νεῦρα, ἔπειτα ἔβαλον αὐτὸν εἰς ἔλαιον βεβρασμένον, καὶ ἐκέντησαν τοὺς ὀφθαλμούς του· ὕστερον ἐκρέμασαν αὐτὸν κατακέφαλα τρεῖς ἡμέρας, καὶ τελευταῖον ἀπέκοψαν τὴν τιμίαν αὐτοῦ κεφαλήν, ἀπελθόντος οὕτω τοῦ ἀοιδίμου στεφανηφόρου εἰς τὰ οὐράνια.