ΘΕΟΔΟΣΙΑ ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς ἦτο κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου Γ’ τοῦ Ἀδραμυττηνοῦ, τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ψιε’-ψιζ’ (715-717), θυγάτηρ οὖσα γονέων εὐσεβῶν, πατρίδα δὲ ἔχουσα τὴν μεγάλην Κωνσταντινούπολιν. Ὅταν δὲ ἔγινεν ἑπτὰ ἐτῶν, ἀπέθανεν ὁ πατήρ της, ἡ δὲ μήτηρ της ἐκούρευσεν αὐτὴν Μοναχὴν εἰς ἓν Μοναστήριον τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἔπειτα ἀπέθανε καὶ ἡ μήτηρ της, ἀφήσασα ὅλην τὴν περιουοίαν αὐτῆς εἰς τὴν μακαρίαν Θεοδοσίαν, ἡ ὁποία ἐκ τοῦ ἱδίου αὐτῆς πλούτου κατεσκεύασε τρεῖς Ἁγίας Εἰκόνας χρυσᾶς καὶ ἀργυρᾶς, τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καὶ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀναστασίας, τὴν δὲ λοιπὴν περιουσίαν της διένειμεν εἰς τοὺς πτωχούς. Ἀφ’ οὗ δὲ παρῆλθον δύο ἔτη ἔγινε βασιλεὺς Λέων Γ’ ὁ Ἴσαυρος, ὁ καὶ Κόνων ὀνομαζόμενος, ἐν ἔτει ψιζ’ (717), ὁ ὁποῖος εἰκονομάχος ὢν ἐξεδίωξε βιαίως ἐκ τοῦ Πατριαρχείου διὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων τὸν ἁγιώτατον καὶ μέγαν Πατριάρχην Ἅγιον Γερμανόν, μὴ πειθόμενον νὰ συμφωνήσῃ εἰς τὰ ἀσεβῆ του δόγματα καὶ νὰ ἀθετήσῃ τὴν προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο ἐποίησεν ὁ ἄθλιος, ἀλλὰ προσεπάθησεν ἀκόμη νὰ κρημνίσῃ καὶ νὰ κατακαύσῃ ὁ θηριώνυμος τὴν Ἁγίαν Εἰκόνα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἵστατο ἐπὶ τῆς πύλης τῆς Κωνσταντινουπόλεως τῆς ὀνομαζομένης Χαλκῆς.
Ἐνῷ δὲ ὁ σπαθάριος τοῦ βασιλέως τοποθετήσας κινητὴν κλίμακα ἀνέβη ἵνα κρημνίσῃ εἰς την γῆν την Ἁγίαν Εἰκόνα, ἡ μακαρία αὕτη Θεοδοσία μετ’ ἄλλων εὐσεβῶν γυναικῶν ἔρριψε τὴν κλίμακα ἐπὶ τῆς γῆς, ὁμοῦ δὲ μετ’ αὐτῆς καὶ τὸν σπαθάριον, ὁ ὁποῖος πεσὼν χαμαὶ ἐτελεύτησεν. Ἔπειτα πορευθεῖσαι εἰς τὸ Πατριαρχεῖον ἐλιθοβόλουν τὸν δυσσεβῆ καὶ εἰκονομάχον Ἀναστάσιον. Πάραυτα λοιπὸν τὰς μὲν ἄλλας γυναῖκας ἀπεκεφάλισαν [1], τὴν δὲ Ἁγίαν τατύτην Θεοδοσίαν ἔσυρεν ὠμὸς καὶ ἀπάνθρωπος στρατιώτης, ὁ ὁποῖος φθάσας εἰς τὴν θέσιν τὴν ὀνομαζομένην τοῦ Βοός, ἔλαβε κέρας κριοῦ καὶ μὲ μεγάλην ὀργὴν καὶ μανίαν ἐνέπηξεν αὐτὸ ὁ θηριώδης εἰς τὸν λαιμὸν τῆς Ἁγίας, προξενήσας οὕτως εἰς τὴν μακαρίαν τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον. Τελεῖται δὲ ἡ Σύναξις αὐτῆς καὶ ἑορτὴ εἰς τὸ Μοναστήριον τὸ ὀνομαζόμενον τοῦ Δεξιοκράτους, ὅπου καὶ τὸ ἅγιον αὐτῆς Λείψανον εὑρίσκεται, πλεῖστα ὅσα θαύματα ἐπιτελοῦν [2].