ΕΛΛΑΔΙΟΣ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς, καθαρισθεὶς ἀπὸ παντὸς ρύπου, ἐγένετο δοχεῖον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διὸ εὐδοκίᾳ Θεοῦ ἐχρίσθη Ἀρχιερεὺς καὶ ἀνέλαβε τὸ πηδάλιον τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἁγίας Ἐκκλησίας [1]. Ὅθεν, καθ’ ὃ Ποιμήν, ἐδίωκεν ἐκ τῆς ποίμνης τοῦ Χριστοῦ τοὺς νοητοὺς λύκους, τοὺς αἱρετικοὺς δηλαδὴ καὶ τοὺς ἀσεβεῖς, τοὺς κατατρώγοντας τὰ λογικὰ πρόβατα, καθ’ ὃ δὲ σώφρων κυβερνήτης ἐφύλαττε τὸ σκάφος τῆς Ἐκκλησίας ἀσφαλὲς καὶ εὐθύπλουν ἔναντι τῶν κυμάτων καὶ τῶν ἐναντίων ἀνέμων. Ὁδηγηθεὶς δὲ ὁ Ἅγιος ἐνώπιον τοῦ τυράννου περισσότερον ἔλαμψε καὶ ἐφώτισε τὰς τῶν πιστῶν διανοίας. Διότι γενναίως ὁρμήσας εἰς τὸ στάδιον τοῦ Μαρτυρίου, μετὰ μεγάλης παρρησίας ἐκήρυξε τὴν εὐσέβειαν.
Κατεδικάσθη λοιπὸν ὁ ἀοίδιμος εἰς πλείστας βασάνους καὶ ἐξεσχίσθη ἀσπλάγχνως κατὰ τὸ σῶμα. Ὅμως ὁ Δεσπότης Χριστός, φανεὶς εἰς αὐτόν, ἰάτρευσε τὰς πληγάς του καὶ ἐποίησεν αὐτὸν προθυμότερον εἰς τὰ μέλλοντα βασανιστήρια. Μετὰ ταῦτα ὁ τύραννος, ὀργισθεὶς σφόδρα, ἔρριψε τὸν Μάρτυρα ἐντὸς πυρᾶς, ὅπου μείνας ὁ Ἅγιος ἀπρόσβλητος, Χάριτι Θεοῦ, πολλοὺς ἁπίστους προσείλκυσεν εἰς τὴν ἀληθῆ τοῦ Χριστοῦ πίστιν. Κατόπιν, τιμωρηθεὶς διὰ σκληροτέρων τιμωριῶν καὶ ραπισθείς, παρέδωκε τὴν ψυχήν του εἰς χεῖρας Θεοῦ καὶ οὕτως ἔλαβεν ὁ μακάριος τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου.
Ὑποσημειώσεις
[1] Περὶ τοῦ Ἁγίου τούτου οὐδεμία ἄλλη πληροφορία ὑπάρχει, οὔτε εἰς ποῖον καιρὸν ἦτο, οὔτε ποίας πόλεως Ἀρχιερεὺς ἐχειροτονήθη, οὔτε ἐνώπιον τίνων τυράννων ὡμολόγησε τὴν εὐσέβειαν.