ΤΕΚΟΥΣΑ ἡ Ἁγία παρθένος καὶ Μάρτυς καὶ αἱ σὺν αὐτῇ ἀθλήσασαι ἑπτὰ ἄλλαι Ἅγιαι παρθένοι καὶ Μάρτυρες κατήγοντο ἐκ τῆς Ἀγκύρας τῆς Γαλατίας, ἀπὸ τῆς ὁποίας κατήγετο καὶ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεόδοτος. Καίτοι δὲ οὗτος ἦτο ἔγγαμος, δὲν ἠμέλει τὴν εὐσέβειαν καὶ ἀρετὴν χάριν τῆς ἐπιμελείας τῆς γυναικός, ἀλλὰ πραγματευόμενος, ἀγοράζων δηλαδὴ σῖτον καὶ ζυμώνων ἄρτους, ἐξ αὐτῶν προσέφερεν ἀπαρχὰς εἱς τὸν Θεόν, κατόπιν δὲ διένειμε καὶ εἰς τοὺς πτωχούς, ἐπειδὴ ὁ μιαρὸς ἄρχων τῆς Ἀγκύρας Θεότεκνος διέταξε νὰ εἶναι ραντισμέναι καὶ μεμολυσμέναι μὲ τὰς σπονδὰς καὶ θυσίας τῶν εἰδώλων αἱ τροφαί, αἱ ὁποῖαι ἐπωλοῦντο εἰς τοὺς Χριστιανούς. Ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς φυλακὰς εἰσερχόμενος ὁ μακάριος ἐστερέωνεν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοὺς ἐντὸς αὐτῶν κρατουμένους Χριστιανοὺς καὶ ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς τὰ πρὸς συντήρησιν. Ἐκεῖ δὲ εὗρε δεσμίας καὶ τὰς ἀνωτέρω παρθένους, μία ἐκ τῶν ὁποίων, ἡ ὀνομαζομένη Τεκοῦσα, ἦτο κατὰ σάρκα θεία τοῦ Ἁγίου.
Αὗται λοιπὸν ὡδηγήθησαν πρὸ τοῦ ἄρχοντος καὶ ἐπειδὴ δὲν ἠθέλησαν νὰ θυσιάσωσιν εἰς τὰ εἴδωλα, παρεδόθησαν εἰς τοὺς στρατιωτας ὅπως τὰς ἀτιμάσωσι. Διεφυλάχθησαν ὅμως, Χάριτι Χριστοῦ, ἀβλαβεῖς καὶ ἄφθοροι. Ἔπειτα ἔδεσαν ἐπ’ αὐτῶν πέτρας καὶ κατεβύθισαν ταύτας εἰς τὸ βάθος τῆς ἐκεῖ εὑρισκομένης λίμνης. Οὕτω δὲ ἔλαβον αἱ μακάριαι τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.
Τὰ δὲ ἱερὰ αὐτῶν Λείψανα λαβόντες Χριστιανοί τινες, εἷς ἐκ τῶν ὁποίων ἦτο καὶ ὁ Ἅγιος Θεόδοτος, ἐνεταφίασαν ἐντίμως. Ὅθεν, διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην, διαβληθεὶς ὁ Ἅγιος Θεόδοτος εἰς τοὺς εἰδωλολάτρας Ἕλληνας καὶ καταζητούμενος, παρουσιάσθη αὐθορμήτως εἰς τοὺς ζητοῦντας αὐτόν. Ὡδηγήθη λοιπὸν πρὸ τοῦ ἄρχοντος Θεοτέκνου καὶ ἐπειδὴ ὡμολόγησε τὸν Χριστὸν ὡς Θεὸν ἀληθινόν, ἐκρεμάσθη ὑψηλὰ καὶ ἐξεσχίσθη. Ἔπειτα ἔρριψαν ἐπὶ τῶν πληγῶν του ὄξος μεθ’ ἅλατος καὶ τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθη.
Ὁ δὲ ἀπάνθρωπος ἄρχων δὲν ἔπαυσε μέχρι τούτου τὴν θηριωδίαν του, ἀλλ’ ἐξέβαλε καὶ τὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων παρθένων ἐκ τῶν τάφων καὶ κατέκαυσε ταῦτα.