ΠΕΤΡΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἑορταζόμενοι κατὰ τὴν σήμερον Ἅγιοι Μάρτυρες, ἐκ διαφόρων πατρίδων ὁρμώμενοι, τὴν αὐτὴν πρὸς Χριστὸν ὡμολόγησαν πίστιν ἐνώπιον τῶν τυράννων καὶ τῶν ἴσων ἠξιώθησαν μαρτυρικῶν στεφάνων [1]. Καὶ ὁ μὲν Πέτρος κατήγετο ἐκ τῆς πόλεως Λαμψάκου, ὁδηγηθεὶς δὲ πρὸ τοῦ ἄρχοντος τῆς Ἀβυδηνῶν [2] πόλεως Δεκίου, προσετάχθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὴν Ἀφροδίτην. Ὅμως μὴ πεισθείς, ἀλλ’ ὁμολογήσας τὸν Χριστόν, συνετρίβη καθ’ ὅλον τὸ σῶμα μὲ ἁλύσεις καὶ ξύλα καὶ μαρτυρικοὺς τροχούς, κατὰ τὴν βάσανον δὲ ταύτην παρέδωσε τὸ πνεῦμά του καὶ ἔλαβεν ἐκ Θεοῦ τὸν τῆς ἀθλήσεως ἀμάραντον στέφανον.
Οἱ δὲ Ἅγιοι Παῦλος καὶ Ἀνδρέας κατήγοντο ἐκ τῆς Μεσοποταμίας, στρατιῶται ὄντες ὑπὸ τὸν ἄρχοντα Δάκνον, μετὰ τοῦ ὁποίου μετέβησαν εἰς τὰς Ἀθήνας. Ἐκεῖ δὲ εὑρισκομένων, συνελήφθησαν καὶ ἐρρίφθησαν εἰς τὴν φυλακὴν οἱ Ἅγιοι Διονύσιος καὶ Χριστῖνα, τὴν ὁποίαν, βλέποντες ὁ Παῦλος καὶ ὁ Ἀνδρέας παρθένον ὡραίαν καὶ εἰς καιρὸν γάμου, παρεκίνουν ταύτην εἰς αἰσχρὰν πρᾶξιν. Ἀλλ’ ἡ Ἁγία δὲν ἐκάμφθη. Ὅθεν, ἀντὶ νὰ βιάσωσιν αὐτήν, μετεβλήθησαν ἐκεῖνοι διὰ τῶν νουθεσιῶν της καὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν. Τούτου ἕνεκα αὐτοὶ μὲν οἱ δύο καὶ ὁ θεῖος Διονύσιος ἐλιθοβολήθησαν, ἡ δὲ Ἁγία Χριστῖνα πεσοῦσα ἐπ’ αὐτῶν ἀπεκεφαλίσθη.
Οἱ δὲ Ἡράκλειος, Παυλῖνος καὶ Βενέδιμος ἦσαν Ἀθηναῖοι καὶ ἐκήρυττον τὸν λόγον τοῦ Εὐαγγελίου παρακινοῦντες τοὺς ἀσεβεῖς καὶ τοὺς εἰδωλολάτρας νὰ ἀποστραφῶσι τὴν ματαιότητα καὶ τὴν πλάνην τῶν εἰδώλων. Διό, συλληφθέντες, παρεδόθησαν εἰς τὸν ἄρχοντα καὶ ἀφοῦ πρῶτον ἐδάρησαν δυνατὰ καὶ ἄλλας πολλὰς τιμωρίας ἐδοκίμασαν, κατόπιν ἐρρίφθησαν ἐντὸς ἀνημμένης καμίνου, ὅπου, φυλαχθέντες ἀβλαβεῖς ὑπὸ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, τελευταῖον ἀπεκεφαλίσθησαν καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ μακάριοι τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.