ΑΥΔΙΗΣΟΥΣ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ἦτο Ἐπίσκοπος πόλεώς τινος τῆς Περσίας, Βηθχασχὰρ ὀνομαζομένης· διαβληθεὶς δὲ ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνεψιοῦ του πρὸς τον βασιλέα τῶν Περσῶν, ὅτι δὲν πείθεται εἰς τὸ τῶν Περσῶν δόγμα, ἀλλὰ σέβεται τὸν Χριστόν, ὡδηγήθη πρὸ τοῦ βασιλέως μεθ’ ἑτέρων τριάκοντα ὀκτώ, ἤτοι δεκαὲξ Ἱερέων, ἐννέα Διακόνων, ἓξ Μοναχῶν καὶ ἑπτὰ γυναικῶν Μοναχῶν. Ὅθεν ὁμολογήσας παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, ἀπεστάλη μετὰ τῶν τριάκοντα ὀκτὼ τούτων Ἁγίων Μαρτύρων πρὸς Ἀρσὴθ τὸν ἀδελφὸν τοῦ βασιλέως, ὁ ὁποῖος, ὅτε εἶδεν ὅτι οἱ Ἅγιοι ἐπέμενον εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν ἐπείθοντο εἰς τοὺς λόγους του, προσέταξε νὰ δέσωσιν αὐτοὺς διὰ σχοινίων καὶ νὰ περισφίγξωσιν αὐτοὺς δυνατά. Αὕτη δὲ ἡ βάσανος ἐπεβάλλετο εἰς τοὺς Ἁγίους ἑπτάκις τῆς ἡμέρας καὶ τόσον πολὺ ἐβασανίσθησαν οἱ μακάριοι, ὥστε κατασυνετρίβησαν τὰ ὀστᾶ των καὶ ὁ κρότος τῆς θλάσεως τῶν ὀστῶν ἠκούετο ἔξω.
Ἔπειτα ἐρρίφθησαν εἰς φυλακήν, ὅπου καὶ τοὺς ἐστάλησαν τροφαὶ ἐκ τῶν θυσιῶν τῶν εἰδώλων. Ὅμως οἱ Ἅγιοι ὄχι μόνον δὲν ἔφαγον ἐξ αὐτῶν, ἀλλ’ οὔτε κἂν ἐπρόσεξαν εἰς ταύτας ἢ ἐστράφησαν νὰ τὰς ἴδωσιν. Ὅθεν, κατὰ δοθεῖσαν προσταγήν, ἔμειναν εἰς τὴν φυλακὴν οἱ ἀοίδιμοι χωρὶς νὰ φάγωσιν ἢ νὰ πίωσι. Γυνὴ δέ τις φιλόθεος ἔδιδεν εἰς αὐτοὺς ἄρτους καὶ ὕδωρ, ἐκ τῶν ὁποίων τρώγοντες καὶ πίνοντες ἐδόξαζον τὸν Θεόν. Ἀφοῦ δὲ μετά τινας ἡμέρας ἐξέβαλον αὐτοὺς ἐκ τῆς φυλακῆς, ἐξηντλημένους ἐκ τῆς κακουχίας, συνέλαβον καὶ τὸν Ἅγιον Αὐδᾶν Ἐπίσκοπον τῆς πόλεως Χασχάρ, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς εἶχε πρότερον ἀποκαλύψει, ὅτι μέλλει νὰ μαρτυρήσῃ καὶ ὅτι θέλει νικήσει καὶ στεφανωθῆ. Ὅθεν ἅπαντες οὗτοι οἱ Ἅγιοι ἐστάλησαν ὑπὸ τοῦ βασιλέως πρὸς τὸν Ἀρχιερέα τῶν Περσῶν, Μάπτην ὀνόματι, πρὸ τοῦ ὁποίου, ἀφοῦ ἐκήρυξαν καὶ ἐβεβαίωσαν τὴν εἰς Χριστὸν πίστιν, πρῶτον μὲν ἐδάρησαν ἀπανθρώπως, κατόπιν δὲ ἀπεκεφαλίσθησαν. Ὁ δὲ Ἅγιος Αὐδιησοῦς ὡδηγήθη ἐκεῖ μετά τινας ἡμέρας. Ἀποκεφαλισθέντος δὲ καὶ τούτου τοῦ Ἁγίου ἔλαβον ἅπαντες τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.