ΘΕΟΔΩΡΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἤκμασεν ἐπὶ τῆς βασιλείας Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτου τξα’-τξγ’ (361-363). Μελετήσας δὲ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ καὶ καθαρισθεὶς πλήρως διὰ τῆς ἀπαθείας, ἐγένετο σκεῦος εὔχρηστον τοῦ Παναγίου Πνεύματος, διὸ καὶ τῆς μεγίστης κλήσεως ἠξιώθη, ἐπονομασθεὶς Ἡγιασμένος. Μαθητὴς δὲ χρηματίσας τοῦ Μεγάλου Πατρὸς Παχωμίου καὶ ὁμότροπος ἐκείνου καταστάς, τῶν ἀρετῶν του μιμητὴς καὶ ζηλωτὴς ἀνεδείχθη. Ὅθεν, ἵνα εἴπωμεν τὸ τοῦ Ἀββακούμ, ἀφοῦ κατεπτόησε τὰ σκηνώματα τῶν νοητῶν Αἰθιόπων, ἤτοι τῶν ζοφερῶν δαιμόνων καὶ ἀφοῦ κατέκοψεν, ὡς ἐν ἐκστάσει, τὰς κεφαλὰς αὐτῶν, ἀπῆλθε πρὸς Κύριον ἐν ἔτει τξη’ (368), ἵνα, δι’ ὅσους κατέβαλε κόπους καὶ δι’ ὅσους ἔχυσεν ἱδρῶτας ὑπὲρ τῆς ἀρετῆς, ἀπολαύσῃ τὸν στέφανον τῆς κατὰ Θεὸν αὐτοῦ ἀσκήσεως [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὰ τοῦ βίου καὶ τῆς ἀσκήσεως τοῦ Ὁσίου τούτου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου ἀνάγνωθι ἐν ἐκτάσει εἰς τὸν Βίον τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε μαθητὴς καὶ συνασκητής, κυρίως δὲ ἀπὸ τοῦ θανάτου τοῦ Ὁσίου Παχωμίου καὶ τῆς ἀναλήψεως τῆς ἡγουμενίας ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου, σελ. 402 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου καὶ ἑξῆς.