ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐγένετο Μοναχὸς ἐν τῇ Μεγίστῃ Λαύρᾳ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλ’ ἕνεκα τῆς ἐπικρατούσης τότε ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει, καὶ κυρίως ἐν τῇ Λαύρᾳ αἱρέσεως τῶν Βαρλαὰμ καὶ Ἀκινδύνου ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν καὶ μετέβη εἰς τὴν ἐπαρχίαν Βόλου, εἰς τὸ χωρίον Ἅγιος Λαυρέντιος, ὅπου ἐπεδόθη εἰς οἰκοδομὴν Ἱεροῦ Μοναστηρίου. Ἐβασίλευε δὲ τότε ὁ εὐσεβέστατος βασιλεὺς Ἀλέξιος ὁ Κομνηνός, ὅστις καὶ ἔστειλεν εἰς τὸν Ὅσιον χρυσόβουλλον [1], ὡς καὶ τὸ ἀπαιτούμενον χρυσίον καὶ ἱερὰ σκεύη, πρὸς οἰκοδομὴν τοῦ Ναοῦ [2], ὅστις συνεπληρώθη εἰς τοὺς 6886 χρόνους ἀπὸ Ἀδάμ, ἀπὸ δὲ Χριστοῦ 1378. Ὁ ἴδιος Ὅσιος Λαυρέντιος ἵδρυσε καὶ Σκήτην [3] ἐπ’ ὀνόματι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ.
Ὑποσημειώσεις
[1] Τὸ χρυσόβουλλον τοῦτο σῴζεται ἐν τῇ ἐν Ρώμῃ Βιβλιοθήκῃ τοῦ Βατικανοῦ, ὑπάρχει δὲ καὶ ἀντίγραφον αὐτοῦ εἰς τὴν ἐν Πάτμῳ Μονὴν τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.
[2] Ὁ Ναὸς οὗτος ἀνῳκοδομήθη εὐρύτερος καὶ ὑψηλότερος τοῦ πρώτου τῷ 1764, ὡς φαίνεται μέχρι σήμερον. Τὰ κελλία τῶν Μοναχῶν κατεστράφησαν ὑπὸ τοῦ πανδαμάτορος χρόνου. Ἠ ἀνατολικὴ πλευρὰ ἐσῴζετο μέχρι τοῦ 1853, ὅτε καταπεσούσης ταύτης ἔμεινε τὸ Μοναστήριον ἄνευ κελλίων. Ἤδη σῴζεται μόνον ἡ βόρειος πλευρὰ εἰς τὴν ὁποίαν ἦσαν τὸ καλούμενον ὑπὸ τῶν Μοναχῶν ἀρχονταρίκιον καὶ ὁ ξενών. Κάτωθεν τούτων, εἰς τὸ ἰσόγειον, ἦσαν αἱ ἀποθῆκαι οἴνου καὶ ἐλαίου, τώρα δὲ καὶ τὰ δύο ταῦτα εἶναι κενὰ καὶ ἑτοιμόρροπα.
[3] Ἡ Σκήτη αὕτη τῆς Μονῆς εὑρίσκετο παρὰ τὴν σημερινὴν θέσιν Προφήτης Ἠλίας.