ΑΛΦΕΙΟΣ, ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΣ καὶ ΚΥΠΡΙΝΟΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες κατήγοντο ἐκ τῆς χώρας τῆς καλουμένης τῶν Βασκόνων [1], ἐκ πόλεως Πρεφακτῶν, εὐγενεῖς κατὰ τὸ γένος καὶ πλούσιοι, υἱοὶ τοῦ ἄρχοντος τῆς πόλεως Βιταλίου, ἀνατραφέντες ἐν τῇ εὐσεβείᾳ καὶ ἐν τῇ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν, διὰ τῆς διδασκαλίας Ὀνησίμου τινός, ἁγιωτάτου ἀνδρός, κηρύττοντος τὸν Χριστόν.
Οὗτοι λοιπὸν ἀφοῦ ἠρωτήθησαν ὑπὸ τοῦ Ἀνηγγελίωνος [2], ὅστις ἐστάλη ἐκ τῆς Ρώμης μὲ γράμματα βασιλικά, ἀπεστάλησαν παρ’ ἐκείνου εἰς τὴν Ρώμην πρὸς τὸν Λικίνιον. Ὁ Λικίνιος ἔστειλεν αὐτοὺς εἰς τὸν Βαλεριανόν, ἵνα τοὺς ἐξετάσῃ, ὁ δὲ Βαλεριανὸς ἔστειλεν αὐτοὺς πρὸς τὸν ἡγεμόνα Διομήδην καὶ ὁ Διομήδης ἀπέστειλεν αὐτοὺς πρὸς τὸν Τέρτυλλον, ὅστις ἦτο ἡγεμὼν τῆς Σικελίας.
Ὑφ’ ἑνὸς ἑκάστου λοιπὸν τῶν ἀνωτέρω ἡγεμόνων ἐδοκίμασαν οἱ Ἅγιοι διάφορα εἴδη βασάνων. Τόσον δὲ ἦσαν αἱ βάσανοι ἐκεῖναι σκληραὶ καὶ ἀφόρητοι, ὥστε μίαν μόνον ἐκ τούτων ἂν ἄλλος ἤθελε δοκιμάσει, ἀσφαλῶς ἤθελεν ἀποκάμει ἢ μᾶλλον θὰ ἀπέθνῃσκεν ἐξ αὐτῆς. Τελευταῖον δὲ ἔλαβον, οἱ ἀοίδιμοι, παρὰ Τερτύλλου τὸ τέλος τοῦ Μαρτυρίου. Καὶ ὁ μὲν Ἀλφειὸς ἀπεκεφαλίσθη, ὁ δὲ Φιλάδελφος ἡπλώθη ἐπὶ πεπυρωμένης ἐσχάρας καὶ ὁ Κυπρῖνος ἐτέθη ἐπὶ πεπυρωμένου τηγανίου καὶ οὕτως ἀνῆλθον καὶ οἱ τρεῖς οὗτοι Ἅγιοι νικηφόροι εἰς τοὺς οὐρανούς.
Ὑποσημειώσεις
[1] Οἱ Βάσκονες ἦσαν φυλὴ Ἱσπανικῆς καταγωγῆς, οἵτινες διαβάντες τὰ Πυρηναῖα κατὰ τὸν Ζʹ μ.Χ. αἰῶνα, ἐγκατεστάθησαν εἰς τὴν ἐκ παραφθορᾶς τοῦ ὀνόματός των ἀποκληθεῖσαν Γασκωνίαν, ἤτοι τὴν μεταξὺ Ἀτλαντικοῦ, ποταμοῦ Γαρούνα καὶ δυτικῶν Πυρηναίων περιοχήν.
[2] Ἐν ἄλλῳ δὲ χειρογράφῳ Συναξαριστῆ, τῷ τῆς τοῦ Διονυσίου, Ἀγγελίων γράφεται οὗτος, ἐν δὲ τοῖς Μηναίοις Λιγγελίων.