Ὄρους. Ἔργον Μανουὴλ Πανσελήνου, ΙΔʹ αἰῶνος.
ΣΙΜΩΝ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος εἶναι ὁ ἴδιος ἐκεῖνος ὅστις καὶ Ναθαναὴλ ὀνομάζεται [1], καταγόμενος ἐκ Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, λέγεται δὲ ὅτι οὗτος ἦτο καὶ ὁ νυμφίος τοῦ ἐν Κανᾷ γάμου, εἰς τὸν ὁποῖον προσκληθεὶς ὁ Κύριος μετὰ τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ μετέβαλε τὸ ὕδωρ εἰς οἶνον. Ὅθεν, ἰδὼν ὁ Σίμων τὸ θαῦμα τοῦτο, ἀφῆκε νύμφην καὶ γάμον καὶ οἰκίαν καὶ ἠκολούθησε τῷ Χριστῷ τῷ φίλῳ καὶ θαυματουργῷ καὶ νυμφαγωγῷ καὶ Νυμφίῳ τῶν καθαρῶν ψυχῶν. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Ἅγιος Σίμων ἦτο εἷς ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα Μαθητῶν καὶ Ἀποστόλων τοῦ Χριστοῦ, εὑρίσκετο μετὰ τῶν λοιπῶν Ἀποστόλων ἐν τῷ ὑπερῴῳ ἔνθα ἐπλήσθη ἐκ τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅταν ἐπεδήμησεν ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς.
Περιελθὼν λοιπὸν οὗτος μετὰ ταῦτα, ὡς Ἀπόστολος, πλεῖστα μέρη τῆς οἰκουμένης, ἀπεκάλυπτε πανταχοῦ τὴν πλάνην τῆς πολυθεΐας. Διῆλθε δὲ καὶ ὅλην τὴν Μαυριτανίαν καὶ τὰς χώρας τῆς Ἀφρικῆς, κηρύττων τὸν Χριστόν. Κατόπιν, ἐλθὼν καὶ εἰς τὴν Ἀγγλίαν καὶ πολλοὺς ἀπίστους φωτίσας διὰ τοῦ φωτὸς τοῦ Εὐαγγελίου, ἐσταυρώθη ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ τελειωθεὶς ἐνεταφιάσθη ἐκεῖ. Ζηλωτὴς δὲ ὠνομάσθη, διότι εἶχε ζῆλον πολύν, δηλαδὴ ἀγάπην, θερμὴν καὶ ὑπερβάλλουσαν, πρὸς τὸν Παντοκράτορα Θεόν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὑπὸ τῶν νεωτέρων ἑρμηνευτῶν ἡ πληροφορία αὕτη καθ’ ἣν ὁ Ἀπόστολος Σίμων εἶναι ὁ αὐτὸς μὲ τὸν Ἀπόστολον Ναθαναήλ ἐλέγχεται ὡς ἐσφαλμένη, ὑποστηρίζεται δὲ ὑπὸ τούτων ὅτι Ναθαναὴλ εἶναι ὁ καὶ ἄλλως Βαρθολομαῖος ὀνομαζόμενος. Πρὸς ἐπίρρωσιν τῆς γνώμης των ταύτης προβάλλουν ὅτι· αʹ) εἰς τοὺς καταλόγους τῶν Μαθητῶν τῶν τριῶν πρώτων Εὐαγγελίων (Ματθ. ιʹ 3, Μάρκ. γʹ 18, Λουκ. ϛʹ 14) καὶ εἰς τὰς Πράξεις (αʹ 13), ἀναφέρεται ὁ Βαρθολομαῖος καὶ ἀποσιωπᾶται ὁ Ναθαναήλ, ἐνῷ εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον (αʹ 46-52, καʹ 2) ἀναφέρεται ὁ Ναθαναὴλ καὶ ἀποσιωπᾶται ὁ Βαρθολομαῖος καὶ βʹ) εἰς τοὺς καταλόγους τῶν τριῶν πρώτων Εὐαγγελίων, εἰς τὰ ὁποῖα δὲν ἀναφέρεται ὁ Ναθαναήλ, ὁ Βαρθολομαῖος ἀναφέρεται μετὰ τοῦ Φιλίππου, ὡς ἐπίσης καὶ ἐν τῷ κατὰ Ἰωάννην, ἔνθα δὲν ἀναφέρεται ὁ Βαρθολομαῖος, ἀναφέρεται μετὰ τοῦ Φιλίππου ὁ Ναθαναήλ. Τοῦτο, κατὰ τοὺς ἰδίους πάντοτε ἑρμηνευτάς, σημαίνει ὅτι Βαρθολομαῖος καὶ Ναθαναὴλ εἶναι τὸ αὐτὸ πρόσωπον μὲ δύο ὀνόματα (γεγονὸς σύνηθες παρ’ Ἰουδαίοις), ἐκ τῶν δύο δὲ ὀνομάτων αὐτοῦ οἱ μὲν τρεῖς πρῶτοι εὐαγγελισταὶ ἔλαβον τὸ Βαρθολομαῖος, ὁ δὲ Ἰωάννης τὸ Ναθαναήλ. Βλέπε καὶ εἰς τὴν κβʹ (22αν) Ἀπριλίου ὅτε ἐπιτελεῖται ἡ μνήμη τῆς πρὸς Χριστὸν γνωρίσεως τοῦ Ἀποστόλου Ναθαναήλ, ἐν τόμῳ Δʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».