ΓΕΛΑΣΙΟΣ, ὁ μακάριος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἐκινήθη ὑπὸ τῶν εἰδωλολατρῶν ὁ κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμός, ἐθερμάνθη ὑπὸ θείου ζήλου καὶ διαμοιράσας ὅλα τὰ ὑπάρχοντα αὐτοῦ εἰς τοὺς πτωχούς, ἐνεδύθη λευκὸν ἱμάτιον καὶ μετέβαινεν εἰς τοὺς Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ. Βλέπων δὲ αὐτούς, ὅτι ἐτιμωροῦντο διὰ τὸν Χριστὸν διὰ πολλῶν καὶ ποικίλων βασάνων, κατεφίλει τὰς πληγάς των, ἐζήτει τὰς εὐχάς των καὶ παρεκίνει αὐτοὺς νὰ σταθῶσιν ἀνδρεῖοι εἰς τὸ μαρτύριον. Ὅθεν, ἕνεκα τούτου, συνέλαβον αὐτὸν οἱ εἰδωλολάτραι καὶ ὡδήγησαν εἰς τὸν ἄρχοντα. Ἀνακριθεὶς δὲ ὑπ’ αὐτοῦ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Γελάσιος ὡμολόγησε τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, τὰ δὲ εἴδωλα ἐκήρυξε κωφὰ καὶ ἀναίσθητα. Τότε ὁ ἄρχων πρὸς τὸ παρὸν κατεφρόνησεν αὐτὸν ὡς εὐτελῆ καὶ μηδαμινόν. Κατόπιν ὅμως ἔδειρεν αὐτὸν ὀλίγον καὶ τελευταῖον ἐπρόσταξε καὶ ἀπέκοψαν τὴν ἁγίαν αὐτοῦ κεφαλήν. Οὕτως ἔλαβε παρὰ Κυρίου τὸν τοῦ μαρτυρίου στέφανον.