ΠΕΤΡΟΣ ὁ Κορυφαῖος Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου ἦτο ἀδελφὸς Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, καταγόμενος ἐκ πόλεως εὐτελοῦς καὶ μικρᾶς, τῆς Βηθσαϊδά, υἱὸς Ἰωνᾶ, ἐκ τῆς φυλῆς τοῦ Πατριάρχου Συμεών, κατὰ τοὺς χρόνους Ὑρκανοῦ Ἀρχιερέως τόν Ἰουδαίων, ζῶν ἐν ἐσχάτῃ πενίᾳ καὶ διὰ τῶν ἰδίων αὐτοῦ χειρῶν ποριζόμενος τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἀναγκαῖα. Ἀφοῦ δὲ, ὁ πατὴρ του Ἰωνᾶς ἐτελεύτησεν, ὁ μὲν Πέτρος ἔλαβεν εἰς γυναῖκα τὴν θυγατέρα Ἀριστοβούλου, ἀδελφοῦ Βαρνάβα τοῦ Ἀποστόλου καὶ ἀπέκτησε τέκνα, ὁ δὲ Ἀνδρέας ἔμεινεν ἐν παρθενίᾳ. Ὅταν δὲ ὁ Βαπτιστὴς Ἰωάννης ἐκρατεῖτο ὑπὸ τοῦ Ἡρῴδου ἐν τῇ φυλακῇ, τότε ὁ Κύριος, ἐλθὼν εἰς τὴν λίμνην Γὲννησαρέτ, εὗρε τὸν Ἀνδρέαν καὶ Πέτρον, οἵτινες διώρθωνον τὰ δίκτυά των καὶ οὕτως ἐκάλεσεν αὐτούς· ὅθεν εὐθὺς τὸν ἠκολούθησαν.
Καὶ λοιπόν, ὁ μὲν Πέτρος ἐκήρυξε πρότερον τὸ Εὐαγγέλιον εἰς τὴν Ἰουδαίαν καὶ Ἀντιόχειαν, ἔπειτα εἰς τὰ μέρη τοῦ Εὐξείνου Πόντου καὶ εἰς τὴν Γαλατίαν καὶ Καππαδοκίαν, Ἀσίαν καὶ Βιθυνίαν· κατέβη δὲ ἕως καὶ εἰς αὐτὴν τὴν Ρώμην, ἔνθα νικήσας διὰ τῶν θαυμάτων τὸν Σίμωνα μάγον, ἐσταυρώθη κατακέφαλα ὑπὸ τοῦ Νέρωνος, καθὼς αὐτὸς ὁ ἴδιος Πέτρος ἐζήτησε, καὶ οὕτως ἔλαβε τὸν ἄφθαρτον στέφανον τοῦ μαρτυρίου. Ἦτο δὲ ὁ θεσπέσιος Πέτρος κατὰ τὸν χαρακτῆρα τοῦ σώματος λευκὸς κατὰ τὸ χρῶμα, ὀλίγον ὠχρός, φαλακρὸς τὴν κεφαλήν, σγουρὰν ἔχων τὴν ἐπίλοιπον κόμην· εἶχε τοὺς ὀφθαλμοὺς κατ’ ἐπιφάνειαν αἱματώδεις καὶ ὁμοίους μὲ τὸ χρῶμα τοῦ οἴνου, τὴν κόμην λευκήν, τὸ γένειον λευκὸν καὶ δασύ, τὴν ρῖνα μακρὰν καὶ τὰς ὀφρῦς ἀνεστραμμένας· ἦτο μέτριος κατὰ τὸ μέγεθος, ἔχων τὸ σχῆμα τοῦ σώματος ὄρθιον· ἦτο συνετὸς καὶ φρόνιμος, θείῳ δὲ ζήλῳ παρωξύνετο κατὰ τῆς ἀδικίας· ἦτο συγχωρητικὸς εἰς τοὺς μετανοοῦντας, μετεβάλλετο εὐκόλως, ταχέως δὲ καὶ ἀφόβως ἀνεκάλει τὰς προτέρας του ἀποφάσεις [1].