ΑΝΕΚΤΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ καὶ ἡγεμόνος Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας Οὐρβανοῦ ἐν ἔτει σϟη’ (298). Ἐπειδὴ δὲ ἐδίδασκε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τους παρεκίνει νὰ μη φοβῶνται τὰς βασάνους, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ ἀνθίστανται κατὰ τῶν Ἑλλήνων χάριν τῆς ἀληθείας καὶ νὰ ἀποθνήσκωσιν ὑπὲρ τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ, τούτου ἕνεκα διεβλήθη εἰς τὸν ρηθέντα ἡγεμόνα. Συλληφθεὶς ὅθεν πρῶτον μὲν ἐρρίφθη ἐν τῇ φυλακῇ· εἶτα δὲ παρέστη εἰς τὸν ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος ἠνάγκασεν αὐτὸν νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ἀλλ’ ὁ Ἅγιος διὰ προσευχῆς του ἐκρήμνισεν αὐτὰ εἰς τὴν γῆν. Ὅθεν ἐτάνυσαν τὸν Μάρτυρα ἐκ τῶν τεσσάρων μερῶν τοῦ σώματος καὶ ἔδειραν αὐτὸν δέκα στρατιῶται μὲ βούνευρα· εἶτα ἐκρέμασαν αὐτὸν ἐπὶ ξύλου καὶ κατέκοψαν διὰ ξυροῦ τοὺς δακτύλους τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν του, καὶ ὅλον τὸ σῶμά του κατεξέσχισαν μὲ σιδηροῦς ὄνυχας. Ἄγγελος δὲ Κυρίου φανεὶς τὸν ἠλευθέρωσεν ἐκ τῶν βασάνων καὶ ὑγιᾶ αὐτὸν κατέστησεν.
Ἀφ’ οὗ δὲ κατεβίβασαν αὐτὸν ἐκ τοῦ ξύλου, ἐτρύπησαν τοὺς ἀστραγάλους του μὲ σιδηρᾶς περόνας, βαλόντες καὶ ἐπὶ τοῦ στήθους του τηγάνιον πεπυρωμένον· ἔπειτα ἐκάθισαν αὐτὸν ἐντὸς ἀγγείου σιδηροῦ πολὺ πεπυρωμένου, μετὰ ταῦτα ἐπλήγωσαν τοὺς πόδας του μὲ σιδηρᾶς σούβλας καὶ ἔρριψαν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ. Πάλιν δὲ Ἄγγελος Κυρίου φανεὶς ἔλυσεν αὐτὸν ἀπὸ τὰ δεσμὰ καὶ ἐποίησεν ὑγιᾶ· διὸ πολλοὶ Ἕλληνες βλέποντες αὐτὸν ὑγιᾶ προσήρχοντο πρὸς αὐτὸν καὶ ἐβαπτίζοντο, ἐν ταὐτῷ δὲ ἐλυτροῦντο ἐκ τῶν ἀσθενειῶν των. Μετὰ ταῦτα πάλιν ἐκρέμασαν τὸν Ἅγιον ἐκ τῶν ποδῶν, εἶτα ἐκρέμασαν ἐκ τῶν χειρῶν του βαρυτάτας πέτρας, ὕστερον ὕψωσαν αὐτὸν ὄρθιον ἐπὶ ξύλου. Ἔπειτα ἔδειραν αὐτὸν εἰς τὴν κοιλίαν μὲ ξύλα, μὲ τὰ ὁποῖα κτυπῶσι τὰ τύμπανα, καὶ ἔκαυσαν αὐτὸν μὲ ἀνημμένας λαμπάδας, χύσαντες δὲ μόλυβδον βραστὸν ἐντὸς τοῦ στόματός του ἔθηκαν εἰς τὴν κεφαλήν του περικεφαλαίαν σιδηρᾶν πεπυρακτωμένην, καὶ οὕτως ἔρριψαν αὐτὸν εἰς ἀνημμένην κάμινον.