ΕΥΣΤΟΧΙΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς καὶ ΓΑΪΟΣ ὁ ἀνεψιός του καὶ τὰ τέκνα του ΛΟΛΛΙΑ, ΠΡΟΒΗ καὶ ΟΥΡΒΑΝΟΣ, ἦσαν ἐκ τῆς πόλεως τῆς καλουμένης Οὔσαδος, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μαξιμιανοῦ καὶ Ἀγρίππα ἡγεμόνος ἐν ἔτει τ’ (300).
Ὁ Εὐστόχιος λοιπὸν οὗτος πρότερον μὲν ἦτο Ἱερεὺς τῶν εἰδώλων, ὕστερον δὲ βλέπων τοὺς Ἁγίους νὰ μαρτυρῶσι διὰ τὸν Χριστὸν καὶ νὰ ποιῶσι παράδοξα θαύματα, ἀπεστράφη τὴν θρησκείαν τῶν εἰδώλων, καὶ προσελθὼν εἰς τὸν Εὐδόξιον τὸν Ἐπίσκοπον Ἀντιοχείας, ἐβαπτίσθη ὑπ’ αὐτοῦ καὶ ἔλαβε τὸ ἀξίωμα τοῦ Πρεσβυτέρου.
Πορευθεὶς δὲ εἰς κώμην τινὰ τῆς Λυκαονίας, Λύστρα καλουμὲνην, εὗρεν ἐκεῖ τὸν ἀνεψιόν του Γάϊον καὶ τὰ τρία αὐτοῦ τέκνα, Δολλίαν, Πρόβην καὶ Οὐρβανὸν καὶ διδάξας αὐτοὺς τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν, ἐβάπτισεν αὐτούς τε καὶ ὅλους τοὺς συγγενεῖς του. Ὅθεν συλληφθεὶς ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ὡδηγήθη εἰς τὸν ἡγεμόνα, ἐπειδὴ δὲ ὡμολόγησε τὸν Χριστόν, ἐκρέμασαν αὐτὸν ἐπὶ ξύλου καὶ τὸν ἐξέσχισαν σκληρῶς. Ἔπειτα προσήχθη μετὰ τῶν ἀνωτέρω εἰς τὸν ἡγεμόνα τῆς Ἀγκύρας Ἀγριππῖνον, παρὰ τοῦ ὁποίου ἐρωτηθέντες δὲν ἐπείσθησαν νὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν. Διὸ πρῶτον μὲν ἡ Ἁγία Λολλία καὶ ὁ ἀδελφός της Οὐρβανὸς ἐτοποθετήθησαν ἄντικρυ ἀλλήλων καὶ ἐξεσχίσθησαν τὰς παρειάς. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Γάϊος ἐδὲχθη εὐλαβῶς τὸ αἷμα των εἰς τὰς χεῖρας του πρὸς ἁγιασμόν, διὰ τοῦτο ἐδάρη εἰς τὴν πλάτην καὶ τὴν κοιλίαν. Ὁ δὲ Ἅγιος Εὐστόχιος ἀπεκεφαλίσθη καὶ ἔλαβε τοῦ μαρτυρίου τὸν στέφανον.
Μετά τινας ἡμέρας ὁ Γάϊος καὶ τὰ τέκνα τοῦ Εὐστοχίου ἐδέθησαν ἐπὶ χαλκίνου τροχοῦ· διεφυλάχθησαν ὅμως ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἀβλαβεῖς, διακοπείσης τῆς κινήσεως τοῦ τροχοῦ καὶ σβεσθέντος τοῦ πυρός, τὸ ὁποῖον ὑπὸ τὸν τροχὸν ἔκαιε· διὰ τοῦτο ἐξύρισαν τὰς κεφαλάς των, διαπεράσαντες αὐτὰς μὲ καρφία καὶ τῶν μὲν Πρόβης καὶ Λολλίας ἔκοψαν τοὺς μαστούς, τὸν δὲ Οὐρβανὸν ἔδειραν μὲ σπάθας ξυλίνας. Τελευταῖον δέ, ἐπειδὴ δὲν ἐπείσθησαν νὰ ἀρνηθῶσι τὸν Χριστόν, ἀλλὰ μεγαλοφώνως ἐκήρυξαν καὶ ἐπεκαλέσθησαν Αὐτόν, ἀπεκεφαλίσθησαν οἱ μακάριοι καὶ ἀνέβησαν στεφανηφόροι εἰς τὰ Οὐράνια.