ΑΡΙΣΤΟΚΛΗΣ ὁ ἐκ τῶν τριῶν τούτων Ἁγίων Μάρτυς ἦτο Κύπριος τὸ γένος, καταγόμενος ἐκ τῆς πόλεως Ταμασοῦ, ἱερεὺς ὢν αὐτῆς, ἐν ἔτει τβ’ (302). Κατὰ δὲ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Μαξιμιανοῦ ἀνέβη οὗτος ἐπὶ τοῦ ἐκεῖ ὄρους καὶ ἐκρύβη ἐντὸς σπηλαίου, φοβούμενος τὸν διωγμόν, ὁ ὁποῖος εἶχε κινηθῆ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Ἐν τῷ σπηλαίῳ δὲ προσευχόμενος, εἶδε φῶς ἀστραπηβόλον, τὸ ὁποῖον ἔλαμπεν, ὑπὲρ τὸν ἥλιον καὶ φωνὴν ἤκουσεν ἐξ οὐρανοῦ, παρακινοῦσαν αὐτὸν νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Μητρόπολιν τῆς Κύπρου Σαλαμῖνα, ἤτοι εἰς τὴν Ἀμμόχωστον, ἔνθα νὰ ὑπομείνῃ τὸ διὰ μαρτυρίου τέλος.
Πορευόμενος λοιπὸν ἔφθασεν εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα· ἐκεῖ δὲ εὗρε Δημητριανὸν τὸν Διάκονον καὶ Ἀθανάσιον τὸν Ἀναγνώστην. Ξενοδοχηθεὶς δὲ παρ’ αὐτοῖς διηγήθη τὴν ὀπτασίαν, τὴν ὁποίαν εἶδε, τὴν φωνήν, τὴν ὁποίαν ἤκουσε, ὡς καὶ τὴν αἰτίαν διὰ τὴν ὁποίαν μεταβαίνει εἰς τὴν Ἀμμόχωστον· διὸ ἔλαβεν αὐτοὺς συγκοινωνοὺς τοῦ μαρτυρίου του, προθυμοποιηθέντας νὰ ἀποθάνωσι μετ’ αὐτοῦ διὰ τὸν Χριστόν.
Ἐλθόντες λοιπὸν εἰς τὴν Ἀμμόχωστον καὶ οἱ τρεῖς ἐστάθησαν ἐπί τινος ὑψηλοῦ καὶ δεσποζόντος τόπου. Τούτους ἰδὼν ὁ ἡγεμών, τοὺς προσεκάλεσε καὶ μαθὼν ἐκ τοῦ στόματος τῶν ἰδίων ὅτι εἶναι χριστιανοί, πρῶτον ἔδειρε καὶ κατεξέσχισε τὸν Ἅγιον Ἀριστοκλῆν καὶ ἀπεκεφάλισεν αὐτόν, τὸν δὲ Δημητριανὸν καὶ Ἀθανάσιον βλέπων ὅτι ἐπέμεναν εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ πρῶτον μὲν ἐβασάνισε μὲ διαφόρους τιμωρίας, ἔπειτα δὲ προσέταξε νὰ ριφθῶσιν εἰς τὸ πῦρ καὶ ἐπειδὴ ἐφυλάχθησαν ἀβλαβεῖς ὑπὸ τῆς χάριτος τοῦ Χριστοῦ, τούτου ἕνεκα προσέταξε καὶ τοὺς ἀπεκεφάλισαν. Οὕτως δὲ ἔλαβον οἱ ἀοίδιμοι τῆς ἀθλήσεως τοὺς στεφάνους [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Βλέπε περὶ τῶν Ἁγίων τούτων καὶ εἰς τὴν δεκάτην ἑβδόμην τοῦ παρόντος μηνός, εἰς τὸ Συναξάριον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλονείδους.