ΑΓΡΙΠΠΙΝΑ ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς ἦτο γέννημα καὶ θρέμμα τῆς περιδόξου πόλεως Ρώμης, ἐκ νεότητός της δὲ παρέδωκεν ἑαυτὴν εἰς τὸν Θεόν. Ὅθεν εὐωδίαζε μὲν τὰς καρδίας τῶν πιστῶν, ὡς κῆπος τις ἠνθισμένος, ἢ εὐωδέστατον ρόδον, ἀπεδίωκε δὲ τὴν δυσωδίαν τῶν παθῶν, καθὸ στολίσασα τὴν ψυχήν της ἡ μακαρία μὲ τὴν παρθενίαν καὶ καθαρότητα.
Ἐπειδὴ λοιπὸν ἠρραβωνίσθη πνευματικῶς μὲ τὸν Χριστόν, διὰ τοῦτο ἀνδρείως καὶ θαρραλέως προσῆλθεν εἰς τὸ Μαρτύριον, παραδώσασα ἑαυτὴν διὰ τὸν ἔρωτα καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Νυμφίου της Χριστοῦ, εἰς πολλὰς βασάνους καὶ μαρτύρια. Διότι δαρεῖσα εἰς τὸ στόμα, μὲ τὸν δαρμὸν αὐτὸν συνέτριψε τὰ νοητὰ ὀστᾶ τῆς ἀσεβείας, γυμνωθεῖσα δὲ ἐκ τῶν ἐνδυμάτων της, τὴν γύμνωσιν τοῦ ἐχθροῦ διαβόλου ἐπόμπευσε, δεθεῖσα δὲ μὲ δεσμὰ καὶ δοκιμάσασα στρέβλας, πᾶσαν τὴν πλάνην τῶν Ἑλλήνων διέλυσε. Τελευταῖον δέ, ἐν μέσῳ τῶν τοιούτων βασάνων, παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ ἡ ἀοίδιμος καὶ οὕτως ἔλαβε τὸν ἀμάραντον στέφανον τῆς ἀθλήσεως.
Λαβοῦσαι τότε κρυφίως τὸ σῶμα τῆς Μάρτυρος αἱ εὐλογημέναι γυναῖκες Βάσσα, Παῦλα καὶ Ἀγαθονίκη, διήργοντο ἀπὸ τόπου εἰς τόπον καὶ διαπεράσασαι πολλὰ πελάγη ἔφθασαν τελευταῖον εἰς Σικελίαν καὶ ἀπεθησαύρισαν ἐκεῖ τὸ ἅγιον λείψανον. Ὅθεν δεχθεῖσα τοῦτο ἡ Σικελία παρευθὺς ἠλευθερώθη ἀπὸ τοῦ σκότους τὴς πλάνης καὶ τῶν δαιμόνων. Ἀλλὰ καὶ Ἀγαρηνοὶ ποτὲ τολμήσαντες νὰ λεηλατήσωσι τὸ μέρος ὅπου εὑρίσκετο ὁ Ναὸς τῆς Ἁγίας, ἠφανίσθησαν ἐντελῶς. Ἔκτοτε λοιπὸν καὶ μέχρι σήμερον λεπροὶ προσερχόμενοι εἰς τὸ λείψανόν της καθαρίζονται καὶ πᾶσα ἄλλη ἀσθένεια ἰατρεύεται διὰ τῶν πρεσβειῶν της.