ΜΕΘΟΔΙΟΣ ὁ μακάριος τοῦ Θεοῦ Ἱερομάρτυς, παιδιόθεν ἀφιερωθεὶς εἰς τὸν Θεόν, ἔγινε σκεῦος τίμιον καὶ δοχεῖον τοῦ Παναγίου Πνεύματος· διὸ καὶ τὴν Ἀρχιερωσύνην θείᾳ ψήφῳ λαβών, καλῶς καὶ θεοφιλῶς ἐποίμανε τὸ ἐμπιστευθὲν αὐτῷ ποίμνιον καὶ μὲ τοὺς λαμπροὺς καὶ γλυκεῖς λόγους του ἐφώτισε καὶ ἐγλύκανε τὰ τῶν Ὀρθοδόξων πληρώματα. Βλέπων δὲ τὴν κακοδοξίαν καὶ ἀπάτην τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ὠριγέγένους, οἱ ὁποῖοι τότε ἐπεπόλαζον [1], ὡς ἄριστος ποιμὴν κατέφλεξεν αὐτὴν τῷ θείῳ πυρὶ τῆς διδασκαλίας του, ὀλιγοστεύσας τὸ σκότος αἰτῆς διὰ τῆς θείας χάριτος καὶ διὰ τῆς αὑτοῦ σοφίας. Ὅθεν καὶ ἡ τῶν λόγων αὑτοῦ ἀστραπὴ καὶ ἡ τῆς γνώσεως σάλπιγξ ἐξῆλθον εἰς πᾶσαν τὴν γῆν· ὁ δὲ μισόκαλος ἐχθρός, μὴ ὑποφέρων τὴν ἀντίστασιν καὶ παρρησίαν τοῦ θείου τούτου πατρός, ὥπλισε τοὺς ὑπηρέτας του ὅπως θανατώσωσι τὸν Ἅγιον.
Μαρτυρικῶς λοιπὸν ἀποκεφαλισθεὶς καὶ θανατωθεὶς παρ’ αὐτῶν ὁ μακάριος, ὅστις πρὸ τοῦ μαρτυρίου καὶ τοῦ θανάτου ἦτο ἐνδεδυμένος νέκρωσιν ζωηφόρον, ἀπῆλθε πρὸς τὴν μακαρίαν καὶ ἀτελεύτητον ζωήν, πρότερον μὲν θυσιάζων καὶ ἱερουργῶν τὸν Ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ, ὕστερον δὲ αὐτὸς θυσιασθεὶς καὶ θυσία ζῶσα εἰς τὸν Θεὸν προσφερθείς. Διὸ καὶ μὲ διπλοῦς στεφάνους κατεκοσμήθη ὁ γενναῖος τῆς εὐσεβείας πρόμαχος, ἐπειδὴ ἐκτὸς τοῦ ὅτι ἦτο Ἱεράρχης, ἔλαβε καὶ τέλος μαρτυρικὸν καὶ ἐπορφύρωσε τὴν ἱερατικὴν στολὴν μὲ ἀθλητικὰ αἵματα.
Οὗτος ὁ θεῖος καὶ τοῦ Θεοῦ ἀληθὴς ἱερεύς τε καὶ μάρτυς ἀφῆκεν εἰς ἡμᾶς συγγράμματα, τὰ ὁποῖα εἶναι γεννήματα τῆς αὐτοῦ φιλοπονίας καὶ περιέχουν πᾶν εἶδος γνώσεως καὶ ὠφελείας [2], ἀλλὰ καὶ διὰ τὰ μέλλοντα φανερῶς καὶ καθαρῶς ὁ Ἅγιος οὗτος προεῖπεν, ἤτοι διὰ τὰς μετὰ ταῦτα ἀλλαγὰς καὶ μεταβολὰς τῶν βασιλείων, διὰ τὰς καταδρομὰς καὶ πολέμους τῶν ἐθνῶν, διὰ τὰς ἐρημώσεις καὶ τοὺς ἀφανισμοὺς πολλῶν τόπων καὶ πόλεων, διὰ τοὺς Ὀρθοδόξους καὶ αἱρετικοὺς βασιλεῖς, καὶ περὶ τοῦ Ἀντιχρίστου καὶ τῆς βασιλείας του καὶ διὰ τὸν ἀφανισμὸν καὶ τὴν πανωλεθρίαν πάσης σαρκὸς ἀνθρωπίνης.