ΖΩΣΙΜΟΣ ὁ Ἅγιος τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως μὲν Τραϊανοῦ, ἡγεμόνος δὲ τῆς ἐν Πισιδίᾳ Ἀντιοχείας Δομετιανοῦ, ἐν ἔτει 98, καταγόμενος ἐκ τῆς Ἀπολλωνιάδος τῆς ἐν Σωζοπόλει· ρίψας δὲ τὰ ὅπλα κατέφυγεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔλαβε τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Ὅθεν προσήχθη εἰς τὸν ἡγεμόνα, καὶ ἐπειδὴ ὡμολόγησεν ἑαυτὸν Χριστιανὸν ἐκρεμάσθη καὶ ἐξεσχίσθη.
Μετὰ ταῦτα ἐτέντωσαν τὸν Ἅγιον ἐκ τῶν τεσσάρων μερῶν τοῦ σώματος καὶ ἔδειραν αὐτόν. Ἔπειτα τὸν ἥπλωσαν ἐπὶ κλίνης σιδηρᾶς πεπυρακτωμένης· ἐπειδὴ ὅμως τὸ πῦρ μετεβλήθη εἰς δρόσον, διὰ τοῦτο πολλοὶ Ἕλληνες, παρόντες ἐκεῖ, κατεπλάγησαν διὰ τὸ παράδοξον τοῦτο θαῦμα καὶ ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν.
Μετὰ ταῦτα ἐκάρφωσαν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου ὑποδήματα, καὶ δέσαντες αὐτὸν εἰς πωλάρια, τὸν ἐβίαζον νὰ τρέχῃ κατόπιν τοῦ ἡγεμόνος, ὅστις ἐπορεύετο εἰς τὴν πόλιν τῶν Κανανιτῶν. Ὅθεν ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ ἀθλητής, ὄχι μόνον ἔτρεχεν, ἀλλὰ καὶ ἔμεινε τρεῖς ἡμέρας νῆστις· κατὰ πρόνοιαν ὅμως Θεοῦ ἐφάνησαν εἰς τὸν Ἅγιον δύο παῖδες, καὶ ὁ μὲν εἷς ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ἄρτον, ὁ δὲ ἄλλος τῷ ἔφερεν ὕδωρ εἰς ἀγγεῖον, τὰ ὁποῖα λαμβάνων ὁ Μάρτυς ηὐχαρίστησε τῷ Θεῷ καὶ ἔφαγε καὶ ἔπιε. Μετὰ ταῦτα ὡδηγήθη πάλιν πρὸς ἐξέτασιν, καὶ πάλιν κρεμασθεὶς ἐξεσχίσθη. Τελευταῖον δὲ ἀποκεφαλισθείς, ἔλαβε παρὰ Κυρίου τὸν τοῦ Μαρτυρίου ἄφθαρτον στέφανον.