ΑΚΥΛΙΝΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ἐν ἔτει σϟη’ (298) [1] καταγομένη ἐκ τῆς Βίβλου, πόλεως τῆς Παλαιστίνης [2], θυγάτηρ περιφανοῦς τινος ἄρχοντος, Εὐτολμίου ὀνομαζομένου. Πενταετὴς ἐβαπτίσθη ὑπὸ τοῦ Ἐπισκόπου Εὐθαλίου, ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς τὸ δέκατον ἔτος τῆς ἡλικίας της ἐδίδασκε τὰς ὁμήλικας αὐτῆς κόρας νὰ ἀπέχωσι μὲν ἀπὸ τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων, νὰ προσέρχωνται δὲ εἰς τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ· ὅθεν διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην διεβλήθη εἰς τὸν ἀνθύπατον Οὐλοσιανὸν παρά τινος Νικοδήμου. Προσήχθη λοιπὸν ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος, καὶ ἐρωτηθεῖσα ὡμολόγησε παρρησίᾳ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Διὸ ἔδειραν αὐτὴν ἀσπλάγχνως καὶ μὲ σιδηρᾶς βελόνας πυρακτωμένας διετρύπησαν τὰ ὦτα της, ὥστε ἔρρεον τὰ αἵματα ἐκ τῆς ρινός. Ἔπειτα λαβοῦσα τὴν διὰ ξίφους ἀπόφασιν, ἀπεκεφαλίσθη καὶ οὕτως ἡ μακαρία ἔλαβε παρὰ Κυρίου τὸν ἀμάραντον τοῦ μαρτυρίου στέφανον. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῆς Σύναξις καὶ ἑορτὴ εἰς τὸν μαρτυρικὸν αὐτῆς Ναόν, ὁ ὁποῖος κεῖται πλησίον εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον τῆς Φιλοξένου, ἐν τῷ περιτειχίσματι.