ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἡγεμόνος Ἀλεξανδρείας Μαξίμου, ὅστις ἐδίωκε καὶ κατετυράννει τοὺς Χριστιανούς, ἐμηνύθη δὲ εἰς αὐτον ὁ Νεανίσκος οὗτος, ὁ σοφώτατος καὶ ὡραῖος τοῦ Χριστοῦ ἀθλητής, ἀπὸ τὴν δούλην του. Ὁ δὲ ἡγεμὼν πολλὰς μὲν τυραννίας ἐποίησεν εἰς αὐτὸν εἰς διάστημα ἑπτὰ ἡμερῶν, βιάζων αὐτὸν νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστόν, ἰδὼν δὲ ὅτι δὲν δύναται νὰ τὸν καταπείσῃ, ἔδωκε κατ’ αὐτοῦ ἀπόφασιν νὰ θανατωθῇ. Ὅθεν ὁ τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς εὐχαριστῶν τῷ Κυρίῳ ἀπήρχετο χαίρων διὰ νὰ τελειώσῃ τὸν ποθούμενον δρόμον τοῦ μαρτυρίου· ἠκολούθει δὲ εἰς αὐτὸν λαὸς πολύς, μετὰ τοῦ λαοῦ δὲ ἠκολούθει καὶ ἡ δούλη ἐκείνη, ἥτις τὸν ἐπρόδωκε. Στραφεὶς δὲ ὁ Ἅγιος καὶ ἰδὼν τὴν δούλην ἀκολουθοῦσαν, ἔνευσεν εἰς αὐτὴν μὲ τὴν χεῖρά του διὰ νὰ ὑπάγῃ πλησίον του, καὶ ὅτε ὑπῆγε, τῇ ἔδωκεν ἓν χρυσοῦν δακτυλίδιον, τὸ ὁποῖον εἶχεν εἰς τὴν χεῖρά του καὶ εἶπεν εἰς αὐτήν: εὐχαριστῶ σοι, γύναι, διότι μὲ τὴν προδοσίαν σου ἔγινες πρόξενος εἰς ἐμὲ τοιούτων ἀγαθῶν. Ἐλθὼν δὲ εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης προσηυχήθη, καὶ οὕτως ἀπεκεφαλίσθη, καὶ ἔλαβεν ὁ τρισμακάριος παρὰ Κυρίου τὸν στέφανον τῆς ἀθλήσεως.