ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ καὶ ΑΝΤΩΝΙΝΑ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν ἀπὸ χωρίον ὀνομαζόμενον Κροδάμων ἢ Καρδάμου, καὶ ἡ μὲν Ἁγία Ἀντωνῖνα διῆγε τὴν ζωήν της σεμνῶς καὶ ὁσίως· συλληφθεῖσα δὲ ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα Φῆστον καὶ μὴ πεισθεῖσα νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστὸν καὶ νὰ λατρεύσῃ τοὺς δαίμονας, ἐβλήθη εἰς πορνοστάσιον ἔνθα διέμεινε τρεῖς ἡμέρας νηστική. Φῶς τότε οὐράνιον ἐφάνη εἰς αὐτὴν κατὰ τὴν νύκτα, καὶ βροντὴ ἔγινε μεγάλη· ὅθεν εὐθὺς ἤνοιξαν αἱ θύραι τοῦ πορνοστασίου καὶ ἦλθεν εἰς αὐτὴν φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ἡ ὁποία τὴν παρεκίνει νὰ σηκωθῇ καὶ νὰ φάγῃ ἄρτον. Ὅθεν ἡ Ἁγία ζητήσασα ἄρτον ἔφαγε, καὶ παρευθὺς ἐβγῆκεν ἀπὸ ἐκεῖ, καὶ πάλιν παρεστάθη εἰς τὸν ἡγεμόνα· μὴ πεισθεῖσα δὲ νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ἐρρίφθη κατὰ γῆς καὶ ἐδάρη μὲ ξυλίνας σπάθας, καὶ πάλιν ἐφέρθη εἰς τὸ πορνοστάσιον.
Τότε, δι’ ἀποκαλύψεως θείου Ἀγγέλου, εἰσῆλθεν ἐκεῖ ὁ Ἀλέξανδρος, καὶ διὰ τὸ νέον τῆς ἡλικίας του (διότι ἦτο ἕως εἰκοσιοκτὼ χρόνων) ἐνομίσθη ὅτι ἐπῆγε δι’ αἰσχρὰν πρᾶξιν. Ἐμβὰς ὅμως ὁ μακάριος ἐκεῖνος νέος εἰς τὸν οἶκον αὐτὸν τῆς ἀνομίας, τὴν μὲν Ἁγίαν κρυφίως ἐξέβαλεν ἀπὸ τὸ πορνοστάσιον, σκεπάσας τὴν κεφαλήν της μὲ τὴν χλαμύδα του, αὐτὸς δὲ ἔμεινεν εἰς τὸ πορνοστάσιον· μετὰ δὲ ὀλίγην ὥραν ἐφανερώθη ἡ ὑπόθεσις αὕτη, ἐπειδὴ ἐλθόντες τινὲς στρατιῶται διὰ νὰ ἀτιμάσωσι τὴν Ἁγίαν, εἶδον αὐτὸν ἐκεῖ μένοντα. Ὅθεν ἐφέρθη πρὸς τὸν ἡγεμόνα. Ἐρωτηθεὶς λοιπὸν διὰ ποίαν αἰτίαν ἔκαμε τὸ πρᾶγμα τοῦτο, δὲν ἠρνήθη, ἀλλ’ ὡμολόγησε τὴν ὑπόθεσιν μὲ τὸ ἴδιον στόμα του. Ὅθεν πρῶτον μὲν ἐδάρη αὐτὸς μὲ ξυλίνας σπάθας, ἔπειτα δὲ ἐπιάσθη καὶ ἡ Ἁγία, καὶ οὕτως ἔκοψαν καὶ τῶν δύο τὰ ἄκρα τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν. Ὕστερον ἔχρισαν αὐτοὺς μὲ πίσσαν καὶ τοὺς ἔρριψαν εἰς ἕνα λάκκον γεμᾶτον ἀπὸ φωτιάν, καὶ οὕτω μέσα εἰς αὐτὸν ἐτελείωσαν τὸν δρόμον τῆς ἀθλήσεως καὶ ἔλαβον οἱ μακάριοι παρὰ Κυρίου τοὺς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου. Τελεῖται δὲ ἡ αὐτῶν σύναξις εἰς τὸ Μοναστήριον τὸ ὀνομαζόμενον τοῦ Μαξιμίνου, τὸ εὑρισκόμενον εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν, ὅπου καὶ τὰ τίμια αὐτῶν εὑρίσκονται λείψανα.