ΘΩΜΑΣ ὁ Ὅσιος καὶ ἐν θαύμασι μέγιστος κατὰ μὲν τὴν προτέραν ζωήν του ἐγένετο περιφανὴς ἕνεκα τοῦ πλούτου καὶ τῆς δυναστείας, τὴν ὁποίαν εἶχεν, ὅτε καὶ κατὰ τῶν βαρβάρων ἔστησε πολλὰ καὶ μέγιστα τρόπαια καὶ νίκας. Κατόπιν δὲ ποθήσας τὸν Χριστόν, ἐγκατέλειψε τὴν πικρὰν θάλασσαν τοῦ βίου καὶ ὑπέβαλεν ἑαυτὸν ὑπὸ τὸν γλυκὺν καὶ ἐλαφρὸν ζυγὸν τοῦ Χριστοῦ, ἐνδυθεὶς τὸ σχῆμα τῶν Μοναχῶν, μιμούμενος τὴν πτωχείαν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Διὰ τοῦτο ἠξιώθη νὰ ὁδηγηθῇ νύκτωρ ὑπὸ στύλου πυρὸς παρὰ τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, τοῦ ὁποίου ἦτο μιμητὴς καὶ ἀκόλουθος, καὶ διὰ τῆς ὁδηγίας ἐκείνου ἀνῆλθεν ἐπί τινος ὄρους, Μαλεοῦ ὀνομαζομένου, ἀπὸ τοῦ ὁποίου ἐφάνη ὡς ἀστὴρ λαμπρὸς φωτίζων τὴν περίγειον διὰ τῶν προσευχῶν καὶ ἀγρυπνιῶν αὐτοῦ διαλύων τὸ σκότος τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν δαιμόνων.
Ἠξιώθη δὲ ὁ ἀοίδιμος νὰ λάβῃ παρὰ Θεοῦ καὶ χάριν θαυμάτων, διότι καὶ πηγὴν ὕδατος διὰ προσευχῆς ἠξιώθη νὰ κάμῃ νὰ ἀναβλύσῃ, τὸ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν των εἰς τυφλοὺς ἐχάρισε, χωλοὺς ἀνώρθωσε, καὶ ὅταν προσηύχετο ἐφαίνετο μακρόθεν εἰς τοὺς καθαροὺς τὴν διάνοιαν ὡς στῦλος πυρός. Ταῦτα καὶ ἄλλα θαύματα ἐργασάμενος ὁ μακάριος ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.
Ἀλλὰ καὶ μετὰ θάνατον δὲν παύει καθ’ ἑκάστην νὰ λυτρώνῃ ἀπὸ διάφορα πάθη καὶ ἀσθενείας τοὺς μετὰ πίστεως προστρέχοντας πρὸς τὸ ἅγιον καὶ σεπτὸν αὐτοῦ λείψανον.