ΜΑΡΘΑ ἡ Ὁσία ἤσκει πᾶν εἶδος ἀρετῆς, καὶ ἐν ταῖς Ἐκκλησίαις τοῦ Θεοῦ σχολάζουσα ἐγέννησεν ἐξ ἐπαγγελίας τὸν Ἅγιον Συμεών. Προσηύχετο δὲ μετὰ κατανύξεως καὶ ἵστατο πάντοτε ὀρθία, οὐδεὶς δὲ εἶδεν αὐτὴν νὰ καθήσῃ κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Κυριακῆς ἢ νὰ συνομιλήσῃ ἐν τῷ Ναῷ μετά τινος. Ἔτρεφεν ἀγάπην πολλὴν καὶ ἔδιδεν ἐλεημοσύνην ἐν ταπεινότητι. Ἔνιπτε τοὺς πόδας ὅλων τῶν ξένων καὶ ὑπεδέχετο αὐτού. Ἐνέδυε τοὺς γυμνούς, ἔτρεφε τοὺς πεινῶντας, καὶ εἰς τοὺς λαμβάνοντας τὸ Ἅγιον Βάπτισμα καὶ μὴ ἔχοντας σινδόνας καθαρὰς ἵνα ἐνδυθῶσιν, κατὰ τὸ ἔθιμον, αὐτὴ ἐδώριζεν εἰς αὐτοὺς τοιαύτας. Ὁμοίως ἔδιδε σινδόνας εἰς τοὺς πτωχούς, ὅσοι ἀπέθνησνον καὶ δὲν εἶχον νὰ ἐνταφιασθῶσιν. Εἶχε δὲ καὶ βαθεῖαν πίστιν καὶ εὐλάβειαν εἰς τὴν Κυρίαν Θεοτόκον καὶ ἠξιώθη παρὰ τῆς Θεομήτορος νὰ θεωρήσῃ, πρὸ τοῦ θανάτου της, τὴν ἀπόλαυσιν τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα ἔμελλε νὰ λάβῃ μετὰ θάνατον.

Προγνωρίσασα ὅθεν τὸν θάνατόν της πρὸ τριῶν μηνῶν, μετέβη ἵνα ἀποχαιρετήσῃ τὸν υἱόν της, τὸν Συμεών, ὁ ὁποῖος προγνωρίσας καὶ αὐτὸς τοῦτο, εἶπεν εἰς τὴν μητέρα του· «Τείχισόν με, ὦ μῆτερ, μὲ τὰς εὐχάς σου, διότι πορεύεσαι πρὸς Κύριον». Ἡ δὲ μήτηρ του εἶπε· «Τοῦτο, τέκνον μου, καὶ ἐγὼ μαθοῦσα παρὰ τοῦ Κυρίου, ἦλθον διὰ νὰ λάβω τὰς εὐχάς σου». Ὅθεν εὐχηθέντες ἀλλήλοις καὶ εὐφρανθέντες ἐχωρίσθησαν. Ὅταν δὲ ἐκοιμήθη ἡ Ὁσία ἐτάφη εἰς τὴν ἐν Ἀντιοχείᾳ Δάφνην. Βραδύτερον δὲ μετεκομίσθη τὸ ἅγιον αὐτῆς λείψανον ὑπὸ τοῦ υἱοῦ της καὶ ἀπετέθη πλησίον τοῦ στύλου του. Ποιήσαντος δὲ τοῦ Ἁγίου προσευχὴν ὑπὲρ τῆς μητρός του, ἐθαυματούργει ὁ τάφος της, καὶ ἀφοῦ ἀπῆλθε πρὸς Κύριον ἐφάνη εἰς τοὺς παρισταμένους εἰς τὸν τάφον της καὶ ἐχαροποίησεν αὐτοὺς εἰποῦσα, ὅτι εὗρε μεγάλην χάριν παρὰ Θεοῦ, καὶ εὑρίσκεται εἰς φῶς καὶ χαρὰν ἀνεκλάλητον, ὄχι μόνον διᾲ τῆς πρεσβείας τοῦ υἱοῦ της, ἀλλὰ καὶ διότι αὕτη ὑπέμεινε τὸν Κύριον, ὑποστᾶσα δι’ Αὐτὸν διαφόρους θλίψεις καὶ πειρασμούς [1].

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ