ΚΥΠΡΙΛΛΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς κατήγετο ἐκ τῆς ἰδίας πατρίδος ἐξ ἧς καὶ ὁ Ἅγιος Θεόδωρος, δηλαδὴ τῆς Κυρήνης. Αὕτη, συζευχθεῖσα καὶ συζήσασα μετὰ τοῦ συζύγου της δύο μόνον ἔτη, ἀπώλεσεν αὐτὸν καὶ ἔμεινε χήρα ἐπὶ ἔτη εἰκοσιοκτώ. Ἔχουσα δὲ πόνον εἰς τὴν κεφαλήν, παρεκάλεσε τοὺς γονεῖς της νὰ τὴν ἀφήσωσι νὰ προστρέξῃ ὅπως θεραπευθῇ εἰς τὸν Ἅγιον Θεόδωρον, ὅστις τότε διὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν ἦτο ἔγκλειστος ἐν τῇ φυλακῇ. Ὅθεν μεταβᾶσα καὶ ἰατρευθεῖσα παρ’ αὐτοῦ ἔμεινε καὶ ὑπηρέτει τὸν Ἅγιον μετὰ τῆς Λουκίας καὶ Ἀρόας. Ἀφοῦ δὲ ἐμαρτύρησεν ὁ Ἅγιος Θεόδωρος, διεβλήθη ἡ Κυπρίλλα εἰς τὸν ἡγεμόνα, καὶ ὡδηγήθη ἐνώπιόν του. Ἐπειδὴ δὲ δὲν ἐπείσθη νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ἔθεσαν ἄνθρακας ἀνημμένους εἰς τὴν μίαν τῶν χειρῶν της, καὶ ρίψαντες λίβανον ἐπὶ τῶν ἀνθράκων, ἠνάγκαζον αὐτὴν νὰ θυμιάσῃ τὰ εἴδωλα. Ἡ δὲ Ἁγία ἔλεγε· «Τοῦτο δὲν εἶναι θυσία θεληματικὴ ἰδική μου, ἀλλὰ σατανικὴ καὶ ἀκούσιος». Καὶ πράγματι, διότι οἱ δήμιοι ἐκράτουν ἰσχυρῶς τὴν χεῖοά της ἕως οὗ κατεκάη αὕτη ὁλόκληρος.
Μετὰ ταῦτα ἐκρέμασαν τὴν Ἁγίαν ἐπὶ ξύλου καὶ ἐξέσχιζον αὐτήν. Καὶ ἀπὸ μὲν τῶν πληγῶν της ἐξῆλθεν αἷμα, ἀπὸ δὲ τῶν μαστῶν της γάλα· λιποθυμήσασα δὲ ἐκ τῶν βασάνων, παρέδωκεν ἡ μακαρία τὴν ψυχὴν αὐτῆς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἔλαβε παρ’ αὐτοῦ τὸν ἄφθαρτον στέφανον. Κατὰ προσταγὴν δὲ τοῦ ἡγεμόνος ἔλαβον αἱ ρηθεῖσαι δύο γυναῖκες, ἡ Λουκία καὶ ἡ Ἀρόα, τὸ λείψανον τῆς Ἁγίας Κυπρίλλης καὶ ἐνεταφίασαν αὐτὸ προσφέρουσαι κατὰ τὴν ταφήν της ᾄσματα γλυκύτατα. Ὅτε δὲ ἐνεταφιάσθη, ἀνέβλυσεν ἐκ τοῦ τάφου της δρόσος, ἥτις ἰάτρευε πᾶσαν ἀσθένειαν καὶ πάθος. Μετὰ ταῦτα ἐθανατώθησαν παρὰ τοῦ ἡγεμόνος καὶ ἡ Ἁγία Λουκία καὶ ἡ Ἀρόα, νῦν δὲ χορεύουσι μετὰ τῆς Ἁγίας Κυπρίλλης εἰς τὰ οὐράνια.